dinsdag 12 april 2011
Dromen
Soms heb je wel eens van die dagen dat je op staat en nog wat onrustig bent. Nou zo'n ochtend had ik dus dit weekend en ik wist meteen dat de oorzaak daarvan bij de avond ervoor gezocht moest worden.
Tja vrijdag na mijn werk ben ik eerst eventjes wezen shoppen in Hoofddorp omdat mijn complete garderobe gewoon aan vervanging toe is. Klein beetje achterstallig onderhoud. En daarna door naar de N201 in Aalsmeer voor een popprijs waar Insayno aan mee deed. Ik kwam daar dus rond een uur of 10 binnen en de bands op het podium konden mij niet echt vermaken net als de rest van het publiek. Ik heb toen ook maar getwitterd naar Insayno om er achter te komen hoe laat hij moest. Tot op de dag van vandaag heeft hij er niet op geantwoord. Maar ik ben toen meteen wel wat anderen gaan beantwoorden. Uiteindelijk komt het er op neer dat ik met Bips in gesprek raakte over dromen en ik 's nachts wel in haar droom zou gaan inbreken en met die gedachte ben ik in slaap gevallen.
Vandaag werd ik dan ook vroeger wakker dan ik had gewild, maar wel met een voldaan en uitgerust gevoel. Hoewel ik de eerste uren nog wel mijn hersens een beetje kwijt ben geweest. Ik heb geen idee waar die waren, het voelde alsof die nog even in dromenland waren achtergebleven en ik niet mocht weten wat er verder gebeurde.
De rest van de droom kon ik me overigens prima herinneren. Ik zag mezelf over Nederland heen zweven, op weg naar Brabant. Wanneer ik boven het huis van Bips aankom wordt ik door het raam naar binnen gezogen. Het is haar slaapkamer. Zeer onrustig ligt ze te draaien en te zweten. Ik ga vlak naast haar zitten en pak haar hand vast. Het draaien versneld, hard wordt er in mijn hand geknepen, maar niet voor lang. Ineens stopt het, ik ben niet langer meer in haar slaapkamer. Ik kijk om me heen en probeer te ontdekken waar we zijn.
Ik doe mijn best om de plek te herkennen, maar deze kroeg ken ik niet. Bips is hier blijkbaar wel bekend en moet steeds aan bekenden van haar uitleggen wie ik ben. En alsof het de normaalste zaak van de wereld is vertelde ze keer op keer dat ik een inbreker ben die haar gevolgd is. Gek genoeg nam geen van allen haar serieus en werd er lacherig op gereageerd. Ik keek nog eens goed rond en zag dat het café gevuld was met PSV-supporters, pas toen merkte ik ook dat de tv aanstond en er begonnen werd aan de wedstrijd, PSV-Benfica.
Tja PSV moest deze wedstrijd flink aan de bak. De uitwedstrijd hadden ze immers met 4-1 verloren dus moest het nu minimaal 3-0 worden. En meteen in de 1e minuut ging het mis. PSV trapt af, en simpel wordt de bal afgepakt. Meteen een lange trap op doel en de keeper die nog niet in de wedstrijd zat duikt net onder de stuit van de bal door, goal. Benfica rook de kans op meer en gaat vol in de aanval, een paar blunders voorin en uiteindelijk valt vlak voor rust de 0-2 door een onterechte penalty en daarbij horende gele kaart. Helaas de 2e voor Marcelo en dus rood.
Bips was inmiddels niet meer te genieten. Ze heeft er zwaar de pest in dat haar PSV achter staat. Ik kan het niet laten haar daar even mee te plagen, maak wat opmerkingen zoals "het is maar een spelletje" "goede ploeg dat Benfica" maar ook stug volhouden dat de penalty volkomen terecht was. Ik loop even weg om bier te halen en als ik terug kom staat ze met haar rug naar me toe. Ik bleef recht achter haar staan terwijl ik haar haar drinken gaf. Langzaam bewogen mijn lippen zich richting haar oor en zachtjes fluisterde ik 'wat zie jij er ongelofelijk mooi uit als je boos bent'. Verbaasd draaide ze haar hoofd naar me toe en onze wangen raakten elkaar. Een vonk van statische elektriciteit sprongt over. Geschrokken trokken we onze hoofden weg en keken elkaar recht in de ogen aan. Heel even verdronk ik in haar bruine ogen, maar niet voor lang. Ineens schoten we allebei keihard in de lach en precies op dat moment veerde het hele café op.
De 2e helft was begonnen en er werd rap gescoord door wie anders dan. ja zeker Berg. De 1-2 was een feit en het begon meteen te rommelen in de defensie van Benfica. Kwaad werd er naar elkaar gekeken en iedereen sprak elkaar aan over elk klein foutje. Nu Benfica is duidelijk de weg kwijt was probeerde PSV er gebruik van te maken. Door wat stoor werk van Berg wist hij zelfs de bal te veroveren op de achterlijn. Hij liep op het doel af, maar had geen ploeggenoten mee. Met alleen de keeper nog voor zich deed hij het onmogelijke. Hij speelde de bal richting de middenlijn met een lichte boog. Toen de bal op de grond terecht kwam sprong deze meteen weer terug op de goal. Roberto probeerde er nog op te duiken en raakte hem nog net met zijn vingertoppen. Het is 2-2. Zo slecht als Benfica in de wedstrijd kwam te zitten. Zo goed ging het bij PSV. Alles lukte en constante was het de extra man van Benfica die voor problemen zorgde. De goals volgden elkaar rap op en het werd dan ook uiteindelijk 6-2 voor PSV.
Inmiddels was het humeur van Bips ook als een blad omgeslagen en wilde ze maar 1 ding feesten. Ik kreeg nog een paar verwijtende opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd. Ze draaide zich om en liep weg. Meteen ging ik er achter aan en langs de muur greep ik haar vast op haar schouder. Ik duwde de schouder tegen de muur aan, zodat ze recht voor me kwam te staan. Lacherig keek ik haar aan en toen maakte ik haar duidelijk dat ze dankzij mij nu nog meer genoot van de winst. Verbouwereerd keek ze me aan, maar ze moest mij wel gelijk geven. Tja daarna hebben wij nog even flink de bloemetjes buiten gezet. Diverse cafés en discotheken hebben we bezocht en in een behoorlijk aangeschoten toestand heb ik haar naar huis gebracht. Althans dat heeft de taxichauffeur gedaan terwijl zij la tegen mij aan lag te slapen. Bij haar thuis ben ik zelfs nog zo vriendelijk geweest om haar op haar verzoek in bed te helpen. Daarna ging ook voor mij het kaarsje uit. Met het idee ik doe nog even 2 tellen mijn ogen dicht ging ik naast haar liggen.
Voor mijn gevoel heeft het ook maar echt 2 tellen geduurd dat ze dicht waren. Maar toen ik wakker werd en om me heen keek was Bips in geen velden of wegen te bekennen. Sterker nog ik was weer gewoon thuis, echt ontwaakt uit mijn droomwereld. Bij mij ontstond de vraag waarom voel ik me zo brak en onrustig voelde. De droom kwam terug, maar echt veel maakte dat nog niet duidelijk. Nee dat werd het pas dat ik om 9 uur ineens goed wakker werd. Mijn geest was dus stiekum achtergebleven en heeft in die laatste uren zonder mijn medeweten nog van alles uitgespookt met Bips. Ik vraag me af wat, want ook zij vroeg zich af wat ze afgelopen nacht heeft gedaan.
Tja vrijdag na mijn werk ben ik eerst eventjes wezen shoppen in Hoofddorp omdat mijn complete garderobe gewoon aan vervanging toe is. Klein beetje achterstallig onderhoud. En daarna door naar de N201 in Aalsmeer voor een popprijs waar Insayno aan mee deed. Ik kwam daar dus rond een uur of 10 binnen en de bands op het podium konden mij niet echt vermaken net als de rest van het publiek. Ik heb toen ook maar getwitterd naar Insayno om er achter te komen hoe laat hij moest. Tot op de dag van vandaag heeft hij er niet op geantwoord. Maar ik ben toen meteen wel wat anderen gaan beantwoorden. Uiteindelijk komt het er op neer dat ik met Bips in gesprek raakte over dromen en ik 's nachts wel in haar droom zou gaan inbreken en met die gedachte ben ik in slaap gevallen.
Vandaag werd ik dan ook vroeger wakker dan ik had gewild, maar wel met een voldaan en uitgerust gevoel. Hoewel ik de eerste uren nog wel mijn hersens een beetje kwijt ben geweest. Ik heb geen idee waar die waren, het voelde alsof die nog even in dromenland waren achtergebleven en ik niet mocht weten wat er verder gebeurde.
De rest van de droom kon ik me overigens prima herinneren. Ik zag mezelf over Nederland heen zweven, op weg naar Brabant. Wanneer ik boven het huis van Bips aankom wordt ik door het raam naar binnen gezogen. Het is haar slaapkamer. Zeer onrustig ligt ze te draaien en te zweten. Ik ga vlak naast haar zitten en pak haar hand vast. Het draaien versneld, hard wordt er in mijn hand geknepen, maar niet voor lang. Ineens stopt het, ik ben niet langer meer in haar slaapkamer. Ik kijk om me heen en probeer te ontdekken waar we zijn.
Ik doe mijn best om de plek te herkennen, maar deze kroeg ken ik niet. Bips is hier blijkbaar wel bekend en moet steeds aan bekenden van haar uitleggen wie ik ben. En alsof het de normaalste zaak van de wereld is vertelde ze keer op keer dat ik een inbreker ben die haar gevolgd is. Gek genoeg nam geen van allen haar serieus en werd er lacherig op gereageerd. Ik keek nog eens goed rond en zag dat het café gevuld was met PSV-supporters, pas toen merkte ik ook dat de tv aanstond en er begonnen werd aan de wedstrijd, PSV-Benfica.
Tja PSV moest deze wedstrijd flink aan de bak. De uitwedstrijd hadden ze immers met 4-1 verloren dus moest het nu minimaal 3-0 worden. En meteen in de 1e minuut ging het mis. PSV trapt af, en simpel wordt de bal afgepakt. Meteen een lange trap op doel en de keeper die nog niet in de wedstrijd zat duikt net onder de stuit van de bal door, goal. Benfica rook de kans op meer en gaat vol in de aanval, een paar blunders voorin en uiteindelijk valt vlak voor rust de 0-2 door een onterechte penalty en daarbij horende gele kaart. Helaas de 2e voor Marcelo en dus rood.
Bips was inmiddels niet meer te genieten. Ze heeft er zwaar de pest in dat haar PSV achter staat. Ik kan het niet laten haar daar even mee te plagen, maak wat opmerkingen zoals "het is maar een spelletje" "goede ploeg dat Benfica" maar ook stug volhouden dat de penalty volkomen terecht was. Ik loop even weg om bier te halen en als ik terug kom staat ze met haar rug naar me toe. Ik bleef recht achter haar staan terwijl ik haar haar drinken gaf. Langzaam bewogen mijn lippen zich richting haar oor en zachtjes fluisterde ik 'wat zie jij er ongelofelijk mooi uit als je boos bent'. Verbaasd draaide ze haar hoofd naar me toe en onze wangen raakten elkaar. Een vonk van statische elektriciteit sprongt over. Geschrokken trokken we onze hoofden weg en keken elkaar recht in de ogen aan. Heel even verdronk ik in haar bruine ogen, maar niet voor lang. Ineens schoten we allebei keihard in de lach en precies op dat moment veerde het hele café op.
De 2e helft was begonnen en er werd rap gescoord door wie anders dan. ja zeker Berg. De 1-2 was een feit en het begon meteen te rommelen in de defensie van Benfica. Kwaad werd er naar elkaar gekeken en iedereen sprak elkaar aan over elk klein foutje. Nu Benfica is duidelijk de weg kwijt was probeerde PSV er gebruik van te maken. Door wat stoor werk van Berg wist hij zelfs de bal te veroveren op de achterlijn. Hij liep op het doel af, maar had geen ploeggenoten mee. Met alleen de keeper nog voor zich deed hij het onmogelijke. Hij speelde de bal richting de middenlijn met een lichte boog. Toen de bal op de grond terecht kwam sprong deze meteen weer terug op de goal. Roberto probeerde er nog op te duiken en raakte hem nog net met zijn vingertoppen. Het is 2-2. Zo slecht als Benfica in de wedstrijd kwam te zitten. Zo goed ging het bij PSV. Alles lukte en constante was het de extra man van Benfica die voor problemen zorgde. De goals volgden elkaar rap op en het werd dan ook uiteindelijk 6-2 voor PSV.
Inmiddels was het humeur van Bips ook als een blad omgeslagen en wilde ze maar 1 ding feesten. Ik kreeg nog een paar verwijtende opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd. Ze draaide zich om en liep weg. Meteen ging ik er achter aan en langs de muur greep ik haar vast op haar schouder. Ik duwde de schouder tegen de muur aan, zodat ze recht voor me kwam te staan. Lacherig keek ik haar aan en toen maakte ik haar duidelijk dat ze dankzij mij nu nog meer genoot van de winst. Verbouwereerd keek ze me aan, maar ze moest mij wel gelijk geven. Tja daarna hebben wij nog even flink de bloemetjes buiten gezet. Diverse cafés en discotheken hebben we bezocht en in een behoorlijk aangeschoten toestand heb ik haar naar huis gebracht. Althans dat heeft de taxichauffeur gedaan terwijl zij la tegen mij aan lag te slapen. Bij haar thuis ben ik zelfs nog zo vriendelijk geweest om haar op haar verzoek in bed te helpen. Daarna ging ook voor mij het kaarsje uit. Met het idee ik doe nog even 2 tellen mijn ogen dicht ging ik naast haar liggen.
Voor mijn gevoel heeft het ook maar echt 2 tellen geduurd dat ze dicht waren. Maar toen ik wakker werd en om me heen keek was Bips in geen velden of wegen te bekennen. Sterker nog ik was weer gewoon thuis, echt ontwaakt uit mijn droomwereld. Bij mij ontstond de vraag waarom voel ik me zo brak en onrustig voelde. De droom kwam terug, maar echt veel maakte dat nog niet duidelijk. Nee dat werd het pas dat ik om 9 uur ineens goed wakker werd. Mijn geest was dus stiekum achtergebleven en heeft in die laatste uren zonder mijn medeweten nog van alles uitgespookt met Bips. Ik vraag me af wat, want ook zij vroeg zich af wat ze afgelopen nacht heeft gedaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
About Me
- De Professor
Mogelijk gemaakt door Blogger.
Volgers
0 reacties:
Een reactie posten