dinsdag 1 september 2015

Wat weet Google van jou?

15:03 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
In dit tijdperk waarin internet voor steeds meer doeleinden gebruikt wordt neemt ook de privacy af. Maar weten wij eigenlijk wel waarmee wij akkoord gaan en wat er van ons bekend is? Want wat weet bijvoorbeeld Google van jou?

De meesten van jullie zullen dit bericht via Twitter gaan lezen. Dat wordt dus veruit het meest via een mobiele telefoon gebruikt en dus weet Google op dat moment wat voor telefoon je hebt, welke os je hebt geïnstalleerd en nog veel meer data die via je browser wordt verstuurd. Die data kan dan dus gelinkt worden met mij, maar wat weet Google op dat moment nog meer van je?

Waarschijnlijk heb je een Google-account. Niet omdat je dat wilt, maar omdat je 1 van de vele 'gratis' diensten van Google wilt gebruiken. YouTube/Google+/Google Docs/Blogger of iets anders. Daarmee krijgt Google dus gegevens van wat je leest, wanneer je het leest, wat je publiceert of waarop je reageert. Maar als je dan ook nog ingelogd gebruik maakt van een Chrome browser of een Android telefoon dan weet Google ineens veel meer van je. Je telefoonnummer, welke sites je bezoekt, hoe vaak en wanneer. Waar je naar zoekt enz. En al gebruik je geen Chrome of Android dan nog weet Google vaak nog aan deze gegevens te komen omdat de betreffende sites weer gebruik maken van Google Analytics.

Je ziet dat dat al een wir war aan data oplevert, maar boeiend ze kunnen toch niets met die data. Nee in 1e instantie lijkt het daar inderdaad niet op. Omdat Google jouw gegevens niet verkoopt aan derden. Maar indirect is dat wel wat er gebeurd. Waarom? Omdat ze hun klanten aanbieden om te adverteren naar doelgroepen. Doelgroepen waarin ze hun gebruikers indelen. Dat houdt dus in dat ik heel andere resultaten krijg bij een zoekopdracht naar witte schoenen dan mijn buurman. Sterker nog schoenen die bij mij op plek 1 staan zijn bij hem op de eerste 20 pagina's niet terug te vinden.

Handig omdat ik krijg wat ik wil vinden en hij ook, maar dat gebeurd dus ook met dingen die je wel zou willen vinden, maar niet in je resultaten terug te vinden zijn. Waarom? Omdat alle ermee concurrerende artikelen en sites dusdanig betalen en de zoekresultaten overheersen dat de uitzonderingen ons alleen via mond op mond kunnen bereiken.

Maar even feitelijk gezien, Google weet via maps waar alle wifi-poinst, de telefoon zendmasten zijn en via de data die jij online verstrekt daarmee te koppelen dus ook waar jouw huis staat. Daarnaast zien ze terugkerende patronen. Verjaardagen, vaste uitstapjes, muzikale voorkeur, voedselkeuzes, kledingstijl, seksuele voorkeuren, telefoonnummers, wie vrienden zijn en wat je niet nog meer op het internet achterlaat. 

Google weet dus meer van jou dan de gemiddelde kennis. Terwijl je die kennis kent en Google niet. Die collega kan je er nog op aanspreken wanneer die iets doet met jouw gegevens. Google niet. Die wijst je op de voorwaarden waarmee je akkoord bent gegaan op het moment dat je online ging en hun diensten ging gebruiken. Als je daarover na gaat denken is het best raar dat je het allemaal zomaar accepteert. Maar niet alleen Google vergaart op deze manier informatie. Ook Apple, Yahoo en Microsoft werken hieraan mee. En daar komt nog bij dat ze veelal ook nog gegevens weten te koppelen aan elkaars diensten. Feitelijk weet het internet dus alles van jou!

Maar wie van jullie staat er bij stil wat de gevolgen zijn als banken hetzelfde zouden kunnen? Alles kunnen combineren met hun betalingsverkeer? Is het dan nog wel zo veilig, dat internetbankieren? Of doet men hun best om je het idee te geven dat je veilig over het net kan surfen?

Denk na wat je loslaat op internet en hoe. Gratis is overduidelijk niet gratis, uiteindelijk betaal je altijd een prijs.
0 reacties
dinsdag 2 december 2014

2 weken overleven op Schiphol

14:29 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
2 weken Schiphol, het klinkt als een vakantie, maar dat is het allerminst. Rond 17:00 uur werd ik thuis opgehaald. Onder begeleiding van 2 agenten werd ik naar de auto gebracht waarna de reis werd ingezet voor de 1e tussenstop. Het politiebureau van IJmuiden.

Daar aangekomen werd overgegaan op fouilleren en het uittrekken van mijn schoenen. Ik had op dat moment een gloednieuwe hoodie aan. Dat touwtje zouden ze er wel even uitknippen, want dat touwtje wat er in zit mocht natuurlijk niet mee de cel in. Tussen de spullen die ik mee mocht nemen zat gelukkig nog een andere hoodie. Daar kon het koord uitgehaald worden zonder knippen en na een wissel van trui belande ik in een kale cel. Ik kreeg te horen dat ik na het eten wel even mocht bellen om te laten weten waar ik was.

De maaltijd kwam al vrij snel, maar deze heb ik weer terug gestuurd. Ik heb een allergie voor ui en prei. Mijn maag verdraagt dat niet. Na inleveren van de nasi kreeg ik 2 bruine boterhammen met kaas en deze had ik nog maar net op toen ik mijn cel mocht verlaten. De wagen voor het transport was gearriveerd.

Al mijn bezittingen werden wederom gecontroleerd en van de ene seal bag in de andere gestopt. Deze werden door medewerkers van justitie meegenomen net als mijn tas met kleding. Vervolgens mocht ik plaatsnemen in het busje. Het duurde daarna weer even voordat er iemand naast mij in de bus werd gezet. Inmiddels was het dus al 19:15 en had ik nog niemand kunnen vertellen waar ik uithing. Ik zou die avond bij mijn ouders eten en daar rond 17:30 zijn. Maar ik kon ze dus niet vertellen dat ik niet mee zou eten.

De rit ging verder door naar Amsterdam. Bij de rechtbank werd de bus verder volgeladen en ging de reis verder, over de A4 en bij Schiphol draaiden we er af. We hadden geen idee waar we precies waren en alleen ik en de man naast me (Vin) werden verzocht om uit te stappen. We liepen naar binnen en werden in de eerste wachtruimte geplaatst. We kregen de mededeling dat het nog wel even zou kunnen duren, het was nl druk. Of we in de tussentijd nog wat wilden eten. Ik had trek en wilde nog wel wat eten. Wederom kreeg ik twee broodjes met kaas. Vin nam de gok door te wachten op het eten wat we op de afdeling zouden krijgen. Niet wetende hoelang dit daadwerkelijk zou gaan duren.

We werden om de beurt meegenomen, fouilleren, controle van kleding en het maken van foto's. Daarna werden we in de volgende wachtruimte weer bij elkaar gezet en weer begon het wachten. Weer werden we een voor een opgehaald en kregen we een deel van onze kleding, beddengoed en een krediet/bel pas en overgebracht naar de afdeling en onze cel. Eenmaal daar aangekomen was het tijd voor een gesprek met de medische dienst en daarbij gaf ik mijn ui en prei allergie aan.

We werden weer naar de cel gebracht en kregen onze maaltijd. Voor zover je dit een maaltijd kan noemen. Verder stond er in de cel een toilet, douche, stapelbed, waterkoker, magnetron, tv en telefoon. Via teletekst werd de tijd achterhaald. Het was dus inmiddels 12:30 en ik kon dus eindelijk de buitenwereld op de hoogte brengen van mijn tijdelijke verblijfplaats.

Mijn ouders hadden zich dus al zorgen lopen maken en hadden zelfs tevergeefs bij de politie aangeklopt. Daarna heb ik @chick5e ingelicht zodat ik de stilte op Twitter kon laten verklaren. Om vervolgens mijn bed op te maken en te gaan slapen. Althans dat was het plan, maar Vin en ik belanden in een gesprek wat eigenlijk doorging tot in de late uurtjes.

Tijdens het gesprek werd er van buiten tot 4 keer toe het licht in de cel aangedaan voor een controle dus zelfs als je al zou slapen wordt je wel wakker. Om 7:30 werd er volgens op de deur geklopt en goedemorgen geroepen. Ik deed er weinig mee en draaide me om en ging verder met slapen. Een paar uur later weer geroep. Het was tijd voor recreatie, dat was dus om 9:00 uur en ik ben gewoon verder gegaan met slapen. Ook toen ze om 11 uur het eten kwamen brengen. Dat had ik beter niet kunnen doen, want wat zat er door de fantastische maaltijd? Juist ui en prei. Om 15:45 werden we weer geroepen. Het was tijd om te luchten. Op dat moment had ik er dus totaal geen zin in en bleef dus lekker op mijn cel zitten en Vin dacht er net zo over.

De vrijdag besloten we mee te gaan naar de bibliotheek. Iets te lezen kan immers geen kwaad. Dus wij de cel uit. Meteen commentaar dat je dus klaar moet staan als je met een activiteit mee wilt doen. Pfft, zorg dan ook dat er een klok in de cel hangt en ik daar niet teletekst voor hoef te gebruiken. Eenmaal bij de bibliotheek aangekomen konden we dus meteen weer terug. De betreffende medewerk(st)er was nl niet aanwezig en dus gesloten. Vervolgens dus weer terug naar de cel en een uur later er weer uit om een uurtje te luchten. Zo zien dus bijna alle dagen er uit met als enige variabelen de tijden waarop de activiteiten zijn.

Er is door het detentie centrum op Schiphol er voor gekozen om het weekgeld dat iemand in detentie krijgt per dag uit te keren. Dat houdt dus in dat je elke werkdag € 3 op je pas gestort krijgt. Hiervan kan je kleine aankopen doen in de digitale winkel. Deze staat in de recreatie ruimte en een keer per week worden je boodschappen gebracht. Op woensdag. Wat er niet werd verteld is dat je voor je boodschappen van woensdag de bestelling op maandag om 12 uur al moet zijn voltooid. Wij kwamen dus op woensdag binnen en kregen dus donderdag en vrijdag geld op onze pas gestort. Dat is dan € 6. Dat is dus net genoeg om rookwaren te kunnen kopen en vervolgens moet je dus wachten tot een volgende woensdag voordat je meer boodschappen kan doen. Voor mij dus het moment waarop ik het detentiecentrum weer mocht gaan verlaten. Gelukkig had ik nog wat geld bij me en was dit ook op de pas gezet, maar anders ben je dus mooi de sigaar.

Vin en ik hadden besloten om samen maar wat bij elkaar te leggen en macaroni, sambal, gehakt en tomatenpuree te kopen. Dat was gewoon pure noodzaak omdat het eten simpelweg niet te doen was. Mijn ui en prei loze maaltijden bleken kreeg ik nl niet. Dat bleek later een foutje in de administratie te zijn. Het stond wel op de kar met eten, maar met uitleveren werd er gebruik gemaakt van een lijst en daarop was dus niet vermeld voor wie dat was. En sowieso was het eten niet om over naar huis te schrijven. De volledige maaltijd is in een plastic bakje geperst terwijl het nog heet is. Daarna wordt het dichtgemaakt met plastic en in een vriezer gedonderd. Het gevolg is dat het eten nog nat is en er dus onderin de bakjes een laagje condens vocht staat. Rijst, aardappeltjes, ei of wat dan ook komt er dus als een sponzige massa uit te voorschijn en behoud die status wanneer je het opwarmt in de magnetron. Zelf eten maken was dus de meest verstandige oplossing.

Maandag is sowieso een handige dag om tot 12 uur je bestelling te kunnen doen. Op maandag hadden wij nl geen recreatie mogelijkheid, maar wel de mogelijkheid voor bezoek om 8 uur 's morgens. Die kunnen dan nog geld storten voor op je boodschappenkaart. Niet dat je daar dan nog veel aan hebt. Je kan toch pas bestellen voor de volgende week. Het lijkt er wel op alsof alles daar zo werkt dat het wel tegen je moet werken.

Heb ik jullie nu alles verteld over dit fantastische hotel? Nee ik vergeet nog iets. De douches. Jawel ook daar hangt een verhaal aan vast. De douches hebben een automatisch systeem. Je mag nl een keer per week uitgebreid douchen, dwz een kwartier verder heb je een douche beurt van 5 minuten per 24 uur. Jawel per 24 uur. Dus wanneer je vandaag besluit om 20:00 uur te gaan douchen dan is je douche dus tot morgen 20:00 uur buiten werking. Heb je langer haar en heb je meer dan 5 minuten nodig om je haar te wassen en doe je dat ook gewoon. Dan heeft je celgenoot pech. Die is dan zijn douchebeurt kwijt en moet 24 uur wachten voordat hij kan douchen.

Als jullie denken dat het nu echt alles is besproken, vergeet het maar. Het laten brengen van kleding of andere goederen. Ook dat is een geweldig systeem. Allereerst moet je als gedetineerde een lijstje maken met spullen die je graag nog op je cel wilt hebben en wie dat komt brengen en wanneer. Dat lijstje moet dan goedgekeurd worden en daarna kan je dus aan de gang om de spullen op de aangegeven datum te laten langsbrengen. Zodra je weet dat dat gebeurd is kan je wederom een briefje in gaan vullen met het verzoek om de spullen op te mogen halen. Dus met een beetje mazzel doe je er 3 werkdagen over om je spulletjes op de cel te krijgen en heb je pech dan ben je 7 werkdagen verder.

En dan het moment van vrijlaten. Ook een fantastisch fenomeen. Je wordt meegenomen en laat dus voor de veiligheid je pinpas thuis. Verstandig toch? Nou vergeet het maar. Bij je vrijlating krijg je nl genoeg geld mee om thuis te kunnen komen. Een mooi gebaar, maar op welke manier krijg je dit geld? Jawel contant. Ooit weleens geprobeerd om briefgeld op een ov-chipkaart te krijgen? Of met contant geld een ov-chipkaart kopen? Ik geef het je te doen. Het is nl onmogelijk. Ik was daar dus gelukkig op voorbereid aangezien mijn ov-chipkaart in een houder zit samen met mijn pinpas. Maar mijn celgenoot Vin heeft geen ov-chipkaart en had ook geen bankpas meegenomen. Daar had hij nl toch niets aan. De beste man heeft dus een probleem zodra ze hem vrijlaten. Hij krijgt zijn reis vergoed, maar niet de € 7,50 die een ov-chipkaart kost of de euro die je extra moet betalen voor een kaartje aan het loket. Hoe kom je dan thuis? Juist...

(Dit is een vervolg op 2 weken 'vakantie')
0 reacties
donderdag 27 november 2014

2 weken 'vakantie'

11:00 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
Velen van jullie hebben al eens gelezen over mijn financiële situatie. Nu bereikte dat op 4 november een nieuw diepte punt. Doordat ik met mijn inkomen al moeite heb om mijn vaste lasten te voldoen zijn er rekeningen die niet direct betaald worden. Zo ook een aantal boetes. De overheid heeft hier echter geen begrip voor. Ondanks dat ik ze niet kan voldoen worden voor straf de boete bedragen verhoogt. Dit zou er voor moeten zorgen dat ik onder die druk bezwijk en ze eerder ga betalen. Tja als het kon zou ik dat natuurlijk doen, maar wat nou als je dat niet kan? Nou daar hebben ze wat op gevonden.

Woensdag stonden ze dus ineens voor mijn deur, 2 agenten. Of ik even snel wat spullen wilde pakken en met ze mee wilde gaan. Voor mijn openstaande boetes moest ik nl 2 weken gaan zitten. Nee niet om het boete bedrag in te lossen, maar als straf voor het niet betalen. Een dwangmaatregel om er voor te zorgen dat ik alsnog de openstaande bedragen op zou gaan hoesten, zodat ik onder de straf uit kon komen. Helaas het geld is er niet dus voor mij was er geen andere keuze dan om wat spullen in een tas te gooien en met ze mee te gaan.

Ik werd naar een detentie centrum op Schiphol gebracht. Hier is een hele vleugel ingericht en vrijgemaakt voor mensen met openstaande boetes. Bijna alleen maar mensen die het financieel niet breed hebben en simpelweg het geld niet hebben om de boetes te betalen. Onder hen dus ook mensen die gewoon aan het werk zijn en een gezin hebben. Mensen die dus door deze extra straf ineens ook hun baan kwijt raken, gezinnen die tijdelijk uit elkaar worden gerukt. Waarom? Omdat er straffen opgelegd worden die voor hen simpelweg onbetaalbaar zijn, maar waar is het goed voor?

Nou in mijn geval schiet het helemaal niets op. Ik heb voor 1500 euro aan boetes 14 dagen vastgezeten en heb nu 6 weken de tijd gekregen om deze te voldoen. Net in de periode dat ik vast heb gezeten heb ik een financiële meevaller gehad en zijn deze nu wel te betalen, maar wat als je dat niet hebt? Nou dan word je na +/- 6 weken gewoon weer voor 2 weken opgesloten als een crimineel zonder dat je er iets mee opschiet.

Het is logisch dat je je straf moet ondergaan. Maar in mijn geval is mijn straf al 3 keer zo hoog geworden dan de oorspronkelijke sanctie, omdat ik de middelen niet had om ze te voldoen. En een regeling treffen met het CJIB is onmogelijk. En als klap op de vuurpijl dan nog deze extra straf er boven op. Een straf die de gemeenschap € 200 per dag kost. Dus zonder dat het effect heeft gehad heeft de staat € 2.800 in mijn detentie geïnvesteerd. € 2.800 in een tijd van bezuinigingen, geld dat besteed had kunnen worden aan andere zaken, maar nu hoognodig gebruikt moest worden om een bedrag van € 1.500 binnen te halen.

Nu denken een hoop mensen dat dit wel is op te lossen door gebruik te maken van de schuldsanering, maar die vergissen zich. Om in aanmerking te komen voor de schuldsanering mogen er nl geen boetes openstaan. Aangezien de extra straffen, het moeten zitten in detentie, er voor zorgen dat mensen hun baan niet behouden zit er voor een deel van deze mensen nog maar 1 ding op. De criminaliteit in. Niet omdat ze willen, maar omdat ze geen keuze hebben.

Wanneer boetes niet betaald worden kan justitie het geld beter besteden door te laten kijken waarom dat het geval is en zorgen dat er begeleiding bij de mensen komt. Nu laten ze de boel oplopen tot onmogelijke hoogtes en denken ze met dwang problemen op te lossen terwijl ze juist meer problemen creëren, maar problemen oplossen is niet de sterkste kant van deze regering.
2 reacties
zondag 8 december 2013

De dierbare herinneringen van Frits Wester

23:56 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
0 reacties
vrijdag 29 november 2013

Traktatie (Door @Zeikbaard)

07:30 | Gepost door De Professor | | Post bewerken

"Mag het niet gewoon een zakje chips zijn..?" "Neehee papa!! Fleur had vorige week allemaal vlinders van lolly's gemaakt en Brian had dracula's gemaakt van een stokje met druiven eraan.. Als ik nou met alleen een zakje chips kom, is dat stom!" Ze werd 6.. Mijn tweede.. Als kind van gescheiden ouders heeft ze in het geval van creatieve knutselpraktijken de pech dat ze ook wel eens bij papa slaapt. Dat geef ik ruiterlijk toe. Mijn ex is een knutsel in dat gedoe, ik een stuntel. Als ík vroeger op school met lijm of crêpepapier in de weer ging, zat heel de klas naar me te kijken en te lachen. Ik was (en bén) daar een draak in. Mijn moeder heeft me wel eens verteld dat ze ooit mijn haren kort heeft moet laten knippen omdat er zoveel lijm in zat, dat het niet te redden was.

Als ouder van een kind van deze leeftijd, heb je het maar zwaar tegenwoordig. Met de komst van internet en allerhande creabea-cursussen wordt er tegenwoordig van je verwacht dat de traktatie van je kinderen een waar spektakelstuk is. Konden mijn ouders nog wegkomen met een mandarijntje met een vlaggetje kaas erin geprikt: wij zijn ronduit de lul.. Je kunt niet meer aankomen met een appel die beschilderd is, of een banaan waar je een bootje van gemaakt hebt. Nee, je moet minstens 3 uur werk hebben gestoken in muffins-die-het-rokje-zijn-van-een-prinses, of een taart gemaakt van 30 verschillende soorten fruit.
Het ergste vind ik nog dat iedereen er maar aan mee doet. Nee, dat is niet helemaal waar.. Het ergste is eigenlijk die veroordelende blikken van die moeders: alsof je een minder mens bent als je je kind een zakje chips laat uitdelen voor haar verjaardag.. En dáárom iedereen er aan meedoet. Voor je het weet ga je het schoolplein over als "Ja, leuke man, maar hij kan beter de traktatie's aan zn ex over laten." Nou heb ik daar schijt aan, het boeit me totaal niet wat mensen van me vinden, maar het zou zomaar weer invloed kunnen hebben op de 'afspreek-bereidwilligheid' van hun kinderen met die kleine van mij. En als ze niet meer willen afspreken met elkaar, worden ze geen vriendinnen. En als ze geen vriendinnen heeft, gaat ze niet graag meer naar school. En als ze niet meer graag naar school gaat, gaan haar prestaties onderuit. En als haar prestaties.. Enfin.. U begrijpt me wel..
Mijn eerste is net tien geworden. Hij is als ik. Hij heeft een broertje dood aan dit soort quatsch en zei me met een grote triomfantelijke smile op zijn gezicht: "Papa, ik ben met mijn verjaardag bij jou dit jaar en dan moet ik natuurlijk uitdelen op school: Als jij de mandarijntjes koopt, deel ik ze uit. Klaar." *zucht..
Maar goed, bij die tweede gaat dat dus anders. Die tweede heeft ook verschrikkelijke klasgenoot-moeders. Van die wijven die in volle make-up, haar geföhnd en mantelpak verschijnen als ze hun kind naar school toe brengen en daarna nog een halfuur blijven staan beppen. Om vervolgens, als ze hun kind weer van school af komen halen, weer op precies dezelfde plek, een halfuur te vroeg, wéér te gaan staan, in een nieuwe outfit. Ik heb in de eerste jaren dat de kinderen daar op school zaten ooit eens de fout gemaakt om daar bij te gaan staan. Ik kan u vertellen: het hele schoolplein gaat er over de tong. Dié had weer een nieuwe jas, dié had heur haar wel eens mogen wassen, enz. Maar als de desbetreffende moeder dan langs liep een fake smile op het gezicht zetten en vriendelijk lachen. Ik heb mijn ogen uitgekeken.
Goed.. Haar traktatie dus. "Hoe laat moet je trakteren?" vroeg ik haar. "Aan het einde van de dag, dan mag je de traktaties komen brengen en mag ik uitdelen. En je moet niet vergeten dat ik aan de juf iets anders moet uitdelen, Fleur had een speciale vlinder gemaakt!" *kreun
Twee dagen later was het zover. Tussen de middag had ze me nog gevraagd wat voor traktaties ze uit ging delen, want ik had het steeds geheim gehouden. "Dat is een verrassing." Mijn oudste zat in zijn vuistje te lachen, die wist dat er weer een papa-streek zou komen. In de auto deed ze nog een verwoedde poging om me het tóch te laten vertellen, en drukte me op mn hart dat het "wel léuk moest zijn!" Om 15.00u toog ik naar de cafetaria, haalde een grote doos friet en 1 frikadel speciaal voor de juf (die at ze zo te zien wel vaker..) en klopte op de klasdeur..
Terwijl de kinderen met z'n allen uit die doos frietjes zaten te schranzen en de juf haar frikadel naar binnen duwde, zag ik door het klasraam de moeders. Wijzen, druk praten, lachen. Heerlijk. In de klas had mijn meisje een grijns van oor tot oor en voerde het hoogste woord. Toen de bel ging en we allemaal naar buiten liepen, legde ze haar hand in mijn de mijne. Ik had het goed gedaan. Buiten trof ik de moeder van Fleur. Ze gaf me een knipoog en zei:"wat ben jíj slim.." Ik keek haar aan en lachte gemaakt terug:"Dankje, die van ons moeten binnenkort weer eens afspreken, vind je niet?"

Geschreven door Zeikbaard:
0 reacties
vrijdag 22 november 2013

Traktatie 2.500 volgers 40.000 tweets

21:33 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
Hoi allemaal en gefeliciteerd!

Het is gelukt 40.000 tweets en 2.500 volgers dat vraagt om een feestje. Kies maar uit. Er is keus genoeg voor iedereen.

Ik zou zeggen tast toe. En als jullie mij willen bedanken voor alle 40.000 tweets... Mag ik jullie dan nog even wijzen op dit blog: http://deprofessor1976.blogspot.com/2013/11/financieel-zwaar-weer.html

Bedankt!
37 reacties

financieel zwaar weer.

08:27 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
Nou daar gaan we dan. De kogel is door de kerk. Ik ga de schuldsanering in. Althans dat is op dit moment het vooruitzicht. Hoe dat komt? Een opeenstapeling van factoren in mijn leven.

In het kort gezegd kan ik zeggen dat het pesten in mijn jeugd 1 van de factoren is die een rol speelt in mijn huidige situatie. Het verlaagde zelfvertrouwen speelt mij nog steeds parten en legt mij een drempel op bij een hulpvraag. Je kan rustig stellen dat ik een angststoornis heb voor het aangaan van gesprekken/contacten.

Een tweede punt wat een rol speelt is het overlijden van mijn beste maatje, Thijs. Samen met hem was ik bezig om een bedrijf op te starten. Na zijn overlijden liepen de rekeningen door maar ik was niet bij machte om hier iets mee te kunnen doen. Dit bleef dus oplopen.

Dan komen we meteen op het derde punt. Mijn toenmalige partner gaf op mijn hulpgeroep en de vraag om steun niet thuis. Dat zat mij zo dwars dat ik toen ook heb besloten om deze relatie te beëindigen.

Door mijn gebrek aan zelfvertrouwen en nog wat randfactoren ben ik niet verder gaan vragen om hulp en ben ik zoals altijd blijven proberen het zelf op te lossen. Dit ging niet en het ontlopen van het probleem werd weer uit de kast getrokken. Nota's werden ongeopend op een stapel gelegd. Dat werden incassobrieven. Schrijven van deurwaarders, gerechtelijke procedures en dat werd weer omgezet in loonbeslag. Minder loon krijgen, automatische incasso's die niet konden worden afgeschreven en dan het rijtje van voren af aan weer beginnen. Een cirkel waar je zonder hulp dan niet meer uit komt.

Dat wordt dus buffelen om hier uit te komen. Ik dacht even het op te kunnen lossen met ludieke verloting... Maar helaas dat blijkt in strijd te zijn met op de Kansspelbelasting... Dan maar gewoon afwachten en hopen dat alles goed komt.


7 reacties
Abonneren op: Posts (Atom)

About Me

De Professor
Mijn volledige profiel tonen
Mogelijk gemaakt door Blogger.

Volgers

Follow deprofessor1976 on Twitter

Blogger Template created with Artisteer.