De Professor

In dit tijdperk waarin internet voor steeds meer doeleinden gebruikt wordt neemt ook de privacy af. Maar weten wij eigenlijk wel waarmee wij akkoord gaan en wat er van ons bekend is? Want wat weet bijvoorbeeld Google van jou?

De meesten van jullie zullen dit bericht via Twitter gaan lezen. Dat wordt dus veruit het meest via een mobiele telefoon gebruikt en dus weet Google op dat moment wat voor telefoon je hebt, welke os je hebt geïnstalleerd en nog veel meer data die via je browser wordt verstuurd. Die data kan dan dus gelinkt worden met mij, maar wat weet Google op dat moment nog meer van je?

Waarschijnlijk heb je een Google-account. Niet omdat je dat wilt, maar omdat je 1 van de vele 'gratis' diensten van Google wilt gebruiken. YouTube/Google+/Google Docs/Blogger of iets anders. Daarmee krijgt Google dus gegevens van wat je leest, wanneer je het leest, wat je publiceert of waarop je reageert. Maar als je dan ook nog ingelogd gebruik maakt van een Chrome browser of een Android telefoon dan weet Google ineens veel meer van je. Je telefoonnummer, welke sites je bezoekt, hoe vaak en wanneer. Waar je naar zoekt enz. En al gebruik je geen Chrome of Android dan nog weet Google vaak nog aan deze gegevens te komen omdat de betreffende sites weer gebruik maken van Google Analytics.

Je ziet dat dat al een wir war aan data oplevert, maar boeiend ze kunnen toch niets met die data. Nee in 1e instantie lijkt het daar inderdaad niet op. Omdat Google jouw gegevens niet verkoopt aan derden. Maar indirect is dat wel wat er gebeurd. Waarom? Omdat ze hun klanten aanbieden om te adverteren naar doelgroepen. Doelgroepen waarin ze hun gebruikers indelen. Dat houdt dus in dat ik heel andere resultaten krijg bij een zoekopdracht naar witte schoenen dan mijn buurman. Sterker nog schoenen die bij mij op plek 1 staan zijn bij hem op de eerste 20 pagina's niet terug te vinden.

Handig omdat ik krijg wat ik wil vinden en hij ook, maar dat gebeurd dus ook met dingen die je wel zou willen vinden, maar niet in je resultaten terug te vinden zijn. Waarom? Omdat alle ermee concurrerende artikelen en sites dusdanig betalen en de zoekresultaten overheersen dat de uitzonderingen ons alleen via mond op mond kunnen bereiken.

Maar even feitelijk gezien, Google weet via maps waar alle wifi-poinst, de telefoon zendmasten zijn en via de data die jij online verstrekt daarmee te koppelen dus ook waar jouw huis staat. Daarnaast zien ze terugkerende patronen. Verjaardagen, vaste uitstapjes, muzikale voorkeur, voedselkeuzes, kledingstijl, seksuele voorkeuren, telefoonnummers, wie vrienden zijn en wat je niet nog meer op het internet achterlaat. 

Google weet dus meer van jou dan de gemiddelde kennis. Terwijl je die kennis kent en Google niet. Die collega kan je er nog op aanspreken wanneer die iets doet met jouw gegevens. Google niet. Die wijst je op de voorwaarden waarmee je akkoord bent gegaan op het moment dat je online ging en hun diensten ging gebruiken. Als je daarover na gaat denken is het best raar dat je het allemaal zomaar accepteert. Maar niet alleen Google vergaart op deze manier informatie. Ook Apple, Yahoo en Microsoft werken hieraan mee. En daar komt nog bij dat ze veelal ook nog gegevens weten te koppelen aan elkaars diensten. Feitelijk weet het internet dus alles van jou!

Maar wie van jullie staat er bij stil wat de gevolgen zijn als banken hetzelfde zouden kunnen? Alles kunnen combineren met hun betalingsverkeer? Is het dan nog wel zo veilig, dat internetbankieren? Of doet men hun best om je het idee te geven dat je veilig over het net kan surfen?

Denk na wat je loslaat op internet en hoe. Gratis is overduidelijk niet gratis, uiteindelijk betaal je altijd een prijs.