zondag 8 december 2013

De dierbare herinneringen van Frits Wester

23:56 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
0 reacties
vrijdag 29 november 2013

Traktatie (Door @Zeikbaard)

07:30 | Gepost door De Professor | | Post bewerken

"Mag het niet gewoon een zakje chips zijn..?" "Neehee papa!! Fleur had vorige week allemaal vlinders van lolly's gemaakt en Brian had dracula's gemaakt van een stokje met druiven eraan.. Als ik nou met alleen een zakje chips kom, is dat stom!" Ze werd 6.. Mijn tweede.. Als kind van gescheiden ouders heeft ze in het geval van creatieve knutselpraktijken de pech dat ze ook wel eens bij papa slaapt. Dat geef ik ruiterlijk toe. Mijn ex is een knutsel in dat gedoe, ik een stuntel. Als ík vroeger op school met lijm of crêpepapier in de weer ging, zat heel de klas naar me te kijken en te lachen. Ik was (en bén) daar een draak in. Mijn moeder heeft me wel eens verteld dat ze ooit mijn haren kort heeft moet laten knippen omdat er zoveel lijm in zat, dat het niet te redden was.

Als ouder van een kind van deze leeftijd, heb je het maar zwaar tegenwoordig. Met de komst van internet en allerhande creabea-cursussen wordt er tegenwoordig van je verwacht dat de traktatie van je kinderen een waar spektakelstuk is. Konden mijn ouders nog wegkomen met een mandarijntje met een vlaggetje kaas erin geprikt: wij zijn ronduit de lul.. Je kunt niet meer aankomen met een appel die beschilderd is, of een banaan waar je een bootje van gemaakt hebt. Nee, je moet minstens 3 uur werk hebben gestoken in muffins-die-het-rokje-zijn-van-een-prinses, of een taart gemaakt van 30 verschillende soorten fruit.
Het ergste vind ik nog dat iedereen er maar aan mee doet. Nee, dat is niet helemaal waar.. Het ergste is eigenlijk die veroordelende blikken van die moeders: alsof je een minder mens bent als je je kind een zakje chips laat uitdelen voor haar verjaardag.. En dáárom iedereen er aan meedoet. Voor je het weet ga je het schoolplein over als "Ja, leuke man, maar hij kan beter de traktatie's aan zn ex over laten." Nou heb ik daar schijt aan, het boeit me totaal niet wat mensen van me vinden, maar het zou zomaar weer invloed kunnen hebben op de 'afspreek-bereidwilligheid' van hun kinderen met die kleine van mij. En als ze niet meer willen afspreken met elkaar, worden ze geen vriendinnen. En als ze geen vriendinnen heeft, gaat ze niet graag meer naar school. En als ze niet meer graag naar school gaat, gaan haar prestaties onderuit. En als haar prestaties.. Enfin.. U begrijpt me wel..
Mijn eerste is net tien geworden. Hij is als ik. Hij heeft een broertje dood aan dit soort quatsch en zei me met een grote triomfantelijke smile op zijn gezicht: "Papa, ik ben met mijn verjaardag bij jou dit jaar en dan moet ik natuurlijk uitdelen op school: Als jij de mandarijntjes koopt, deel ik ze uit. Klaar." *zucht..
Maar goed, bij die tweede gaat dat dus anders. Die tweede heeft ook verschrikkelijke klasgenoot-moeders. Van die wijven die in volle make-up, haar geföhnd en mantelpak verschijnen als ze hun kind naar school toe brengen en daarna nog een halfuur blijven staan beppen. Om vervolgens, als ze hun kind weer van school af komen halen, weer op precies dezelfde plek, een halfuur te vroeg, wéér te gaan staan, in een nieuwe outfit. Ik heb in de eerste jaren dat de kinderen daar op school zaten ooit eens de fout gemaakt om daar bij te gaan staan. Ik kan u vertellen: het hele schoolplein gaat er over de tong. Dié had weer een nieuwe jas, dié had heur haar wel eens mogen wassen, enz. Maar als de desbetreffende moeder dan langs liep een fake smile op het gezicht zetten en vriendelijk lachen. Ik heb mijn ogen uitgekeken.
Goed.. Haar traktatie dus. "Hoe laat moet je trakteren?" vroeg ik haar. "Aan het einde van de dag, dan mag je de traktaties komen brengen en mag ik uitdelen. En je moet niet vergeten dat ik aan de juf iets anders moet uitdelen, Fleur had een speciale vlinder gemaakt!" *kreun
Twee dagen later was het zover. Tussen de middag had ze me nog gevraagd wat voor traktaties ze uit ging delen, want ik had het steeds geheim gehouden. "Dat is een verrassing." Mijn oudste zat in zijn vuistje te lachen, die wist dat er weer een papa-streek zou komen. In de auto deed ze nog een verwoedde poging om me het tóch te laten vertellen, en drukte me op mn hart dat het "wel léuk moest zijn!" Om 15.00u toog ik naar de cafetaria, haalde een grote doos friet en 1 frikadel speciaal voor de juf (die at ze zo te zien wel vaker..) en klopte op de klasdeur..
Terwijl de kinderen met z'n allen uit die doos frietjes zaten te schranzen en de juf haar frikadel naar binnen duwde, zag ik door het klasraam de moeders. Wijzen, druk praten, lachen. Heerlijk. In de klas had mijn meisje een grijns van oor tot oor en voerde het hoogste woord. Toen de bel ging en we allemaal naar buiten liepen, legde ze haar hand in mijn de mijne. Ik had het goed gedaan. Buiten trof ik de moeder van Fleur. Ze gaf me een knipoog en zei:"wat ben jíj slim.." Ik keek haar aan en lachte gemaakt terug:"Dankje, die van ons moeten binnenkort weer eens afspreken, vind je niet?"

Geschreven door Zeikbaard:
0 reacties
vrijdag 22 november 2013

Traktatie 2.500 volgers 40.000 tweets

21:33 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
Hoi allemaal en gefeliciteerd!

Het is gelukt 40.000 tweets en 2.500 volgers dat vraagt om een feestje. Kies maar uit. Er is keus genoeg voor iedereen.

Ik zou zeggen tast toe. En als jullie mij willen bedanken voor alle 40.000 tweets... Mag ik jullie dan nog even wijzen op dit blog: http://deprofessor1976.blogspot.com/2013/11/financieel-zwaar-weer.html

Bedankt!
37 reacties

financieel zwaar weer.

08:27 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
Nou daar gaan we dan. De kogel is door de kerk. Ik ga de schuldsanering in. Althans dat is op dit moment het vooruitzicht. Hoe dat komt? Een opeenstapeling van factoren in mijn leven.

In het kort gezegd kan ik zeggen dat het pesten in mijn jeugd 1 van de factoren is die een rol speelt in mijn huidige situatie. Het verlaagde zelfvertrouwen speelt mij nog steeds parten en legt mij een drempel op bij een hulpvraag. Je kan rustig stellen dat ik een angststoornis heb voor het aangaan van gesprekken/contacten.

Een tweede punt wat een rol speelt is het overlijden van mijn beste maatje, Thijs. Samen met hem was ik bezig om een bedrijf op te starten. Na zijn overlijden liepen de rekeningen door maar ik was niet bij machte om hier iets mee te kunnen doen. Dit bleef dus oplopen.

Dan komen we meteen op het derde punt. Mijn toenmalige partner gaf op mijn hulpgeroep en de vraag om steun niet thuis. Dat zat mij zo dwars dat ik toen ook heb besloten om deze relatie te beëindigen.

Door mijn gebrek aan zelfvertrouwen en nog wat randfactoren ben ik niet verder gaan vragen om hulp en ben ik zoals altijd blijven proberen het zelf op te lossen. Dit ging niet en het ontlopen van het probleem werd weer uit de kast getrokken. Nota's werden ongeopend op een stapel gelegd. Dat werden incassobrieven. Schrijven van deurwaarders, gerechtelijke procedures en dat werd weer omgezet in loonbeslag. Minder loon krijgen, automatische incasso's die niet konden worden afgeschreven en dan het rijtje van voren af aan weer beginnen. Een cirkel waar je zonder hulp dan niet meer uit komt.

Dat wordt dus buffelen om hier uit te komen. Ik dacht even het op te kunnen lossen met ludieke verloting... Maar helaas dat blijkt in strijd te zijn met op de Kansspelbelasting... Dan maar gewoon afwachten en hopen dat alles goed komt.


7 reacties
vrijdag 5 juli 2013

Met artiesten moet het slecht gaan

16:30 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
In mijn directe en indirecte omgeving zitten de nodige artiesten. Maar wat me daarbij juist opvalt is dat ze juist allemaal hard bezig zijn en hopen dat ze iets meer waardering krijgen voor wat ze doen en iets ruimer kunnen leven. Een plek aan de top hoeven ze nog niet eens direct, maar wat me daar juist bij opvalt is dat die plek aan de top ook een keerzijde kent.

Want hoe vaak zien we niet die eendagsvliegen met een hitje en een week later weer verdwenen zijn? En dat terwijl ze vaak jaren hebben gestreden om dat ene plekje te mogen behalen? Waarom zijn ze weer weg? Waarom kunnen ze er niet blijven? Waar dat aan ligt? Ik zla het eens proberen uit te leggen.

Artiesten die beginnen hebben het vaak zwaarder dan de studenten of mensen die net zijn begonnen met werken. Waarom? Omdat zij eigenlijk nog een fulltime baan hebben naast hun baantje of studie, hun artiestenbestaan. Hierdoor weten ze wat er leeft in de maatschappij, wat zijn de problemen, waar kijken mensen naar uit, wat zin de discussies, kortom de mening en samenstelling van hun directe omgeving, hun referentiekader. En hoe dit referentiekader van invloed kan zijn is bij artiesten heel goed waar te nemen.

Persoonlijke belevenissen zijn in het begin van de carrière voor hun eerste fanbase zeer herkenbaar. Ze kunnen zich met de artiest identificeren en hierdoor zal de populariteit toenemen, maar door stijgende populariteit gebeurt er ook iets in de omgeving van de artiest. Het referentiekader zal veranderen en dat hoeft niet direct aan de artiest te liggen. Nee meestal ligt het probleem bij de entourage.

Entourages van artiesten proberen vaak op hun eigen manier om mee te liften op het succes. Overdreven zichtbaarheid bij optredens via sociale media, grootspraak en noem alle naast de schoenen lopen activiteiten maar op. Dit verandert het directe referentiekader van de artiest. Daarnaast is ook de eerste baan niet meer nodig, aangezien er inmiddels zoveel drukte is in de agenda dat daar geen tijd meer voor is en uiteindelijk de boterham toch iets beter belegd blijft als daarvoor. Dus ook dit referentiekader met problemen zal veranderen.

Nou zijn artiesten in de aanloop altijd erg blij met hun fans en nemen ze vaak ook even de tijd voor ze. Maar als de roem groeit wordt dit steeds moeilijker en worden ze vaak afstandelijker. Het contact met de huidige fanbase zal daarmee dan ook langzaam afbrokkelen en weg is de artiest. Langzaam valt hij weer terug en alleen zij uit de begin periode, zij die de artiest nog kennen als persoon, blijven trouw. Zij weten dat wanneer de artiest weer probeert op te krabbelen uit het dal weer de persoon zal zijn waarvan ze zijn gaan houden.

En juist de muziek die in deze periodes gemaakt wordt wordt vaak gezien als de beste werken van de artiest. En dat uit de hoogtij dagen? Tja dat is leuk om een beurs te vullen, maar echt dik gevuld zal hij nooit worden.

Dus artiesten in Nederland, blijf je fans trouw, blijf met twee voetjes op de grond en zorg er voor dat het niet te goed met je gaat. Alleen zo zal je echt succesvol worden, want erkenning voor je werk daar draait het om. Rijkdom en roem is maar tijdelijk, de andere herinneringen blijken later veel waardevoller
0 reacties
woensdag 3 juli 2013

Vissen

07:30 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
Vissen, vaak wordt dit spreekwoordelijk gebruikt. Maar kan het zijn dat juist het vissen zelf ook figuurlijk gebruikt kan woorden terwijl je er spreekwoordelijk mee omgaat? Kan dat ? Misschien wel, misschien niet. Ach ik probeer het gewoon even. Niet geschoten is altijd mis en dan valt er ook niet achter het net te vissen.

Een relatie beginnen is net als vissen. De meeste mannen beginnen met het in orde maken van hun uitrusting. Douchen, een grondige scheerbeurt, het uitzoeken van de juiste kleding. En dan komt de vraag, waar zullen we op gaan vissen? Deze vraag is erg belangrijk, want de keuze van de prooi bepaalt immers de visstek. Eenmaal bij de vijver aangekomen wordt er een strategische plek gekozen. Vanaf hier wordt de concurrentie in de gaten gehouden en gezocht naar de plek om de dobber in het water te gooien. Wanneer eenmaal de gewenste vis wordt gespot wordt er al snel een lijntje uitgegooid en getracht of de vis in het aas wil bijten. Hapt de vis dan komt het moeilijkste deel van het vissen. Zorgen dat je de vis aan de haak slaat. Er begint nu een spel, wanneer je de vis te snel binnen wilt halen zal de haak niet genoeg grip hebben en pijnlijk los schieten. Dit levert meestal een klap in het gezicht op en dat is iets wat je absoluut niet wilt. Iedereen om je heen zal dit nl zien en de rest van de vissen zal jouw stek dan vermijden. Je kunt dan beter gewoon naar huis gaan. Maar ook te voorzichtig omgaan met de vis zal er voor zorgen dat ze weg zwemt. Het aas wordt dan van de haak afgesnoept en langzaam zal zij zich ongemerkt weer tussen de andere vissen begeven. Meestal duurt het even voordat je dit in de gaten hebt en merk je haar weer op wanneer een van de concurrenten triomfantelijk zijn trofee showt. Nee het aan de haak slaan van een vis vraagt om de juiste balans van hard aantrekken, voorzichtig binnen halen, rustig laten afzakken en op tijd weer beginnen met aantrekken. Pas wanneer je merkt dat de tegenstand is gebroken kan je overgaan op het rustig binnenhalen van de vis. Maar wie lang wil genieten van zijn overwinning en niet achter het net wil vissen moet onthouden dat je elke vangst ook weer netjes terug moet zetten. Een vis die van je houd zal namelijk altijd uit vrije wil met je mee zwemmen.
0 reacties
donderdag 20 juni 2013

BBQ tweetup Spaarnwoude

11:59 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
Voor de liefhebbers van een BBQ, ballonnetje trap en gewoon pure gezelligheid is er binnenkort een tweetup in Spaarnwoude. De exacte tijd, datum en locatie wordt later nog bekend gemaakt, maar langs deze weg wil ik even inventariseren of er mensen zijn die hier voor te porren zijn en gezellig mee willen komen doen.

Het enige wat je zelf hoeft doen is te zorgen voor je eigen eten, drinken en een beetje houtskool of briketten. Uiteraard wordt het erg gewaardeerd als je zelf een bbq meeneemt en anderen helpt bij het opwarmen van hun maaltijd. Vergeet in dat geval niet om voor geval van nood ook even een emmer water mee te nemen. Vuurtjes moeten natuurlijk wel geblust kunnen worden.

Het doel is om met zijn allen een gezellige middag/avond te hebben en elkaar eens niet van achter een scherm gade te slaan. Nu is het alleen zaak om even te kijken wie er allemaal wel willen komen en dan ga ik even inventariseren wat de beste plek is om iedereen naar toe te loodsen.

Dus heb jij zin om bij deze grote bbq tweetup aanwezig te zijn laat het dan even weten. Dan laat ik jou wel weten wanneer ik gezellig ga bbq-en in Spaarnwoude en waar ik dan te vinden ben.

Tot dan!

Waar kan je je aanmelden? Mention me maar op Twitter, dan zet ik je op de lijst.
0 reacties
dinsdag 4 juni 2013

Mijn auto heet "Taxi van hot naar her" (taxi verhalen)

19:30 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
Terwijl Insayno een keer met mij mee reed heeft mijn auto de bijnaam "Taxi van hot naar her" gekregen. Waarom? Omdat hij ons overal en nergens naar toe wist te brengen. En niet alleen Insayno heeft daar dankbaar gebruik van gemaakt. Ik heb geen idee meer wie er allemaal ooit een lift van mij hebben gehad, maar het zijn er behoorlijk wat. Zeker op weg naar de diverse concerten die ik bezocht heb. Van Hoorn tot Heerlen er reed bijna altijd wel iemand met me mee.

Een van de mensen die regelmatig bij mij in de auto zat is Insayno. Ik heb hem al diverse malen uit de brand geholpen door hem te vervoeren naar een van zijn optredens. Een zeer plezierige bezigheid. Je hoeft je met hem in de auto geen moment te vervelen. Ik kan uiteraard niet alles vertellen, maar sommige dingen kunnen best gedeeld worden.

Voor de opnames van een van de clips reden we met een volgeladen Colt dwars door Amsterdam Zuid Oost en zoals gebruikelijk nam ik de rotondes lekker rap en zaten we heerlijk te dollen. Insayno zat naast me en fungeerde als navigator en ik reed zoals gebruikelijk vlot door, inclusief de rotondes. Totdat hij bij de tweede rotonde hij mij linksaf stuurde, maar rechts bedoelde. En ik dus een hele ronde moest maken. Hierom moest natuurlijk hard worden gelachen en ik stelde voor om nog een extra rondje te geven. Op dat moment werd het gelach op de achterbank onderbroken en kreeg ik het verzoek of ik bij de volgende rotonde iets rustiger aan wilde doen. De persoon in kwestie bleek nl wagenziek te worden. Tja wat doe je dan? Precies, als goed chauffeur pas je je daarop aan en vervolg je rustig je weg.

Tijdens andere ritten met Insayno werd ik getrakteerd op freestyles, teasers van nieuwe nummers, maar het kon ook een klein feestje zijn. Zo ook tijdens een alcohol controle langs de A9. Zoals altijd had ik niets te vrezen. Ik had niet gedronken, maar ook de rest van het gezelschap niet. De agente die de blaastest moest doen keek daar raar van op. Ze begreep er zichtbaar niets van hoe het toch kon dat een wagen vol jolige mannen het zo overduidelijk goed naar hun zin konden hebben zonder alcohol. Iets wat zij blijkbaar niet vaak mee maken. Maar ik denk dat er verder ook niemand in de regen met open ramen op een scheidsrechtersfluitje blazend bij zo'n controle aan komt.

Maar ook met de ritjes met vrienden gebeurde een hoop. Zo heb ik er weleens drie op de achterbank gehad die zo opgingen in de muziek dat ik de auto letterlijk van links naar rechts voelde schudden terwijl we over een zeer vlakke weg en in een rechte lijn reden. En op zulke momenten kan ik het nooit laten om even naar de bestuurders te kijken terwijl je ze inhaalt of ingehaald wordt. De verbaasde blikken zijn onbetaalbaar.

Dat soort blikken krijg je echter ook wanneer er vier man in de auto geconcentreerd naar de youtube op de telefoon bovenop het dashboard zit te kijken. En ik als nummer vijf de wagen door het drukke verkeer heen manoeuvreer. Door snelle wisselingen van de kleuren op het scherm leek de auto van buitenaf net op een discotheek.


De laatste tijd gebeurde het regelmatig dat ik vrienden wegbracht en ze hielp met vervoer terwijl zij evenementen organiseerden. Hierdoor was @insayno niet langer de enige ster die reed in de 'taxi' en inmiddels ontstond ook het plan om dit vaker te gaan doen. Iets wat ik erg jammer vind. Niet omdat het zo goed betaalde, want dat was door het budget niet mogelijk. Ik mocht het doen met het declareren van de parkeerkosten, de verbruikte benzine en een gastenlijstplekje voor het concert, maar dat maakte voor mij niets uit. Waar het mij om ging was de kans om de persoon te leren kennen. Hoe kort de ritjes soms ook zijn, je leert ze toch op een andere manier kennen.

Dit heeft echter ook zijn kanttekeningen. Zo kan het gebeuren dat je bij voorbaat al op het hard wordt gedrukt dat de man in kwestie een moeilijk iemand is om mee om te gaan. En zodra hij de auto in stapt wordt dat al bevestigd. Er staat een CD aan. Ik heb op dat moment ff geen idee wat. Ik onthoud niet wat ik luister of ooit eens gezien heb. En als er dan wordt gevraagd welk album ik op heb staan. Kan ik ook niets anders zeggen dat ik geen idee heb welk album het is en probeer het een beetje uit te leggen. Meteen wordt ik onderbroken. Dat was zijn vraag niet. Hij wilde weten welk album het was. Wie het was wist hij zelf wel, hij wist alleen de titel van het album niet. Daar mocht ik het mee doen.

Maar het kan ook anders. Er waren er ook bij die bij het horen van eigen live opnames in de speakers kropen om te luisteren. En dan vroegen hoe ik er aan was gekomen. In dit geval had ik met een wave recorder het geluid van een livestream afgetapt en op CD gezet. De organisatie had hetzelfde gedaan en boden de tracks als downloads aan. De kwaliteit van deze opnames was echter significant lager van kwaliteit. Ook de versie die zij zelf hadden gekregen. En zo gebeurde het dus dat ik met 1 CD minder naar huis ging.



Maar afgelopen zaterdag 1 juni 21:20 uur sloeg het noodlot toe. Het motorblok van mijn auto rammelt aan alle kanten en het olielampje brand. Terwijl ik de volgende afrit/tankstation tracht te halen zie ik in mijn binnenspiegel achter me een dikke rookwolk. Nadat ik de wagen weet te parkeren bij een weiland volgt er een korte inspectie. Wat blijkt het oliepijl is veel te laag. Er wordt olie bijgevuld en vervolgens een poging om te starten. De herrie is oorverdovend en meteen vallen er onderdelen uit het blok vandaan op de grond.

Feitelijk betekend dit dat mijn wagen total loss is. Het heeft namelijk geen zin om een nieuw blok in mijn 14 lentes jonge bolide te plaatsen. Het is simpelweg te duur, maar ook mijn reserves zijn in deze tijd van recessie volledig op gedroogd tot aan de bodem. Hiermee komt dus ook waarschijnlijk het einde aan Taxi van hot naar her en een opvolger zit er voorlopig ook niet in. Dit houd voor mij in dat ik weer ben overgeleverd aan de beperkingen van het openbaar vervoer. Maar voor andere mensen in mijn omgeving heeft dit veel grotere gevolgen. Hun backup en in een aantal gevallen eerste keus chauffeur met auto is komen te vervallen en daarmee wordt het een stuk moeilijker om bepaalde events te organiseren of bepaalde optredens te accepteren. Ik weet dat het niet mijn probleem is, maar toch voelt het voor mij een beetje alsof ik ze laat zitten. Ik had het nl graag anders gezien en ze gewoon alle volgende keren uit de brand geholpen, maar dat zit er voorlopig niet in. Tenzij ik een leuk bedrag met een loterij win of iemand mij een auto cadeau doet.
0 reacties
maandag 1 april 2013

Waarom ik stop met Twitter

14:59 | Gepost door De Professor | | Post bewerken
- Wat voor dag is het vandaag?

2e paasdag.

- Ja maar welke datum?

Oh ja 1 april!

- Dus natuurlijk stop ik niet met Twitter. Wat denk jij nou?






0 reacties
Abonneren op: Posts (Atom)

About Me

De Professor
Mijn volledige profiel tonen
Mogelijk gemaakt door Blogger.

Volgers

Follow deprofessor1976 on Twitter

Blogger Template created with Artisteer.