De Professor

Wat lopen er op deze wereld tussen de mensen toch vage wezens rond. Waarom ik het vage wezens noem en niet vage figuren? Ik ga een poging doen om juist dat uit te leggen.

Wanneer je ze vage figuren noemt zeg je eigenlijk dat het mensen zijn. Maar feitelijk gezien zijn het geen mensen, maar een nog niet eerder gedefinieerde diersoort die afstamt van de mensheid.

Een van de meest van kenmerken eigenschappen van de mens is de drang naar het individualisme binnen de 'kudde'. Kortom het hebben van een eigen mening, eigen inzicht, eigen persoonlijkheid. Zonder deze eigenschappen ben je dus feitelijk gezien geen mens.

Het vervelende van deze wezens is dat ze er wel uitzien als mensen en zich daar ook naar lijken te gedragen. Maar als je dan even met ze hebt gesproken blijk je dan toch weer eens tegen zo'n wezen aan te zijn gelopen. Gelukkig zijn er niet zo heel veel van deze wezens, maar het vervelende is dat wanneer ze nog niet door iedereen als dusdanig zijn herkent ze lange tijd in je omgeving kunnen blijven rond hangen.

Je kent ze wel die wezens die nooit met hun eigen grappen komen, maar altijd die van anderen. Nooit een discussie starten, maar altijd halverwege met de 'winnende' party mee gaan. Hun drang naar populariteit is zelfs zo groot dat ze figuurlijk over lijken gaan. Natuurlijk nooit letterlijk, want van daden uitvoeren hebben ze net zo min gehoord. Maar zichzelf schouder klopjes geven blinken ze dan wel weer uit. Waarschijnlijk helpt dit bij het krimpen, het is mij nl opgevallen dat deze wezens veel al kleiner zijn dan de gemiddelde mens.

Kijk dat je op je werk er tegen aan loopt kan ik nog begrijpen. Altijd handig voor een leidinggevende als er een ja-knikker voor je hebt werken en een stille spion. Maar privé wil ik ze het liefst CRTL + ALT + DELETE-en. En toch lopen er twee van deze vage wezens rond die ik privé meer tegen kom dan me lief is. Ook al levert het observeren van deze wezens tot grappige situaties, maar toch zie ik ze liever niet ontstaan. Maar dat ligt meer aan het feit dat ik het anderen niet gun om hun gedrag mee te hoeven maken.

De meeste gesprekken die mensen tijdens het uitgaan beginnen met bekenden gaan nergens over. Maar deze wezens proberen meteen het gesprek te sturen naar onderwerpen waar ze 'interessant' over kunnen doen zonder dat ze daarbij hun mening hoeven te geven. Het liefst laten ze zien dat ze de meest populaire gasten van de feestjes kennen, maar in werkelijkheid kennen ze ze niet. Ze kennen de gezichten en verder dan dat gaat het vaak niet.

Veelal hangen ze dan ook als een soort vliegen om deze mensen heen. Ze hebben ook een soort extra zintuig ontwikkeld. Dit werkt zo goed dat ze het presteren om op de juiste kodak momenten aanwezig zijn om zo hun ego een boost te geven en te showen dat ze inderdaad zo bekend zijn. En tonen dan ook maar wat graag dat ze op die belangrijke momenten dan ook daarbij aanwezig waren. Alsof je iedereen door en door kent, maar in werkelijkheid kent niemand ze.

Die zelfde wezens zijn ook heel selectief met het kiezen van hun gesprekspartners. Maar als je goed oplet zal je zien dat ze ook alleen proberen te communiceren met de mensen waarmee deze 'bekenden' een gesprek aan gaan. Of om onwetenden te imponeren en zo de indruk te wekken dat ze een belangrijke factor in het geheel zijn.

Maar je hebt ook nog de categorie die die belangrijkheid factor generen door het persoonlijk te spelen. Dit zijn dan ook de meest sluwe vage wezens die er zijn en kunnen dan ook nog wel eens bot en gemeen uit de hoek komen. Zij zien de groep vrienden en bekenden rondom hun 'prooi' ook als een mogelijke bedreiging en doen er dan ook alles aan om die te verdedigen. De meest grove opmerkingen worden dan gemaakt terwijl de gezichtsuitdrukking in het begin 'geintje' uit straalt. Maar wanneer je er beter op let merk dat dezelfde opmerkingen vaker terug komen en de hardheid van de blik in de loop der tijd harder en kouder wordt en zich het meest richt op de risico facturen voor deze wezens. De mensen die weleens de waarheid aan het licht kunnen brengen. En ook hier laten ze lijken dat ze iedereen kennen, alles beter kunnen, maar ondertussen weet niemand wat ze nou echt kunnen en wie ze nou echt zijn.

Deze wezens lopen dus rond alsof het om hun draait. Een soort van schitterend uitziend kado, dat er van alle kanten anders uitziet, waardoor je geen idee hebt wat je nou krijgt. Maar pas als je de verpakking helemaal gesloopt hebt kom je er achter dat er niets in zit.

Het grote probleem met deze wezens is dat je ze heel moeilijk kwijt raakt. Hun grote kracht is immers manipulatie. Ze proberen ogenschijnlijk zoveel mogelijk en zonder enige vorm van beloning je te helpen. Maar ondertussen belonen ze zichzelf met spotlights, zodat ze op denkbeeldige verhoging op hetzelfde niveau kunnen staan. Dat ondertussen 95% in hun omgeving ze uitkotst interesseert ze niet. Het doel is in de spotlight staan en de makkelijkste weg is over de rug van hen die een mooie weg hebben gelegd. Maar hoe graag je zo ook verder willen. Het is uiteindelijk altijd de nek die ze nekt.

Nou ken ik een organisme wat hier wel wat op lijkt. Zoiets definieer je nl als parasiet. Eigenlijk moet ik dus concluderen dat dit een Hominium Parasitus is. Hopelijk kom ik er door verdere bestudering achter hoe je van deze 'plaag' af komt en wat er voor nodig is om jezelf en de mensen om je heen te beschermen tegen deze wezens.

WORDT VERVOLGD