maandag 5 november 2012
Pesten
5 november 2012 en de helft van twitterend Nederland is in de ban van de zelfmoord van Tim Ribberink. Logisch want hoe is het toch mogelijk dat iemand zelfmoord pleegt na al die onschuldige plagerijtjes? Dus hij zal wel labiel geweest zijn. Het kan toch nooit door alleen het pesten komen?
Nou daar heb je het dus mis. Pesten doet veel meer met een persoon dan je aan de buitenkant ziet. Helemaal wanneer dit jarenlang en stelselmatig gebeurt. In het begin valt daar nog wel het een en ander aan te doen, maar als het al op zeer jonge leeftijd begint ben je als kind kansloos tenzij de directe omgeving ingrijpt.
En daar zit het hele probleem. De meeste ouders denken nog steeds dat het hoort bij het ouder worden en dat het totaal geen kwaad kan. Daar worden ze hard van en ze leren vanzelf wel om van zich af te bijten. Maar wat ze vergeten is dat het kinderen ook in isolement kan duwen. Vriendjes en vriendinnetjes die het contact verbreken omdat zij anders zelf wel eens gepest kunnen worden.
Het gevolg is dat zo'n kind volledig van de normale wereld verstoten raakt, niet meer weet wat er speelt in een groep en vervolgens ook nooit meer door de groep geaccepteerd gaat worden omdat hij of zij er compleet van vervreemd is. En op zo'n moment is zelfs een wisseling van school en verenigingen geen optie meer. Waarom? Angst. De angst om meteen afgewezen te worden en dus stelt de persoon in kwestie zich terughoudend en afwachtend op. Laat eerst de anderen het contact leggen en dus ruikt de nieuwe groep bloed en zal het een nieuw slachtoffer worden. Alleen als er direct al duidelijk is dat er een ander in deze groep gepest wordt valt het tij te keren door zelf mee te doen aan de pesterijen en zo wordt het pesten dus gehandhaafd.
Maar dat kan toch niet erg zijn? Die buitenstaanders komen uiteindelijk toch wel goed terecht? Fout! Die komen niet goed terecht.Sommige problemen worden zelfs jaren later pas duidelijk en blijken dan achterstanden te zijn die niet meer te overbruggen zijn. Contacten leggen, omgaan met mensen in groepen, het stellen van vragen wanneer je iets niet weet. Het zijn allemaal dingen waar je normaal gesproken al onzeker over bent, laat staan wanneer je ook nog eens weinig vertrouwen in jezelf hebt en geleerd hebt om wantrouwend naar je omgeving te kijken.
Dus ook op de werkvloer wordt het lastig zo niet onmogelijk om de juiste houding aan te nemen. Veelal wordt er opgetrokken aan de populaire personen op de werkvloer. Mensen die bij leidinggevende meestal niet in het meest positieve daglicht staan en ook hier ontstaat weer de gebruikelijke afwijzing en wordt de tendens van de neerwaartse ingezet. En ook daar zullen collega's deze mensen weer de titel kneus geven en niet echt serieus mee omgaan.
Bijna al deze slachtoffers van pesten hebben weleens met de gedachte gespeeld om er een eind aan te maken, maar zolang er dan nog strohalmen zijn waar ze zich aan vast kunnen houden gebeurd dit gelukkig niet. Vaak wordt de echte rede van een zelfmoord niet duidelijk, maar het zou mij niet verbazen als uit onderzoeken naar voren komt dat een groot deel last heeft gehad van een traumatische jeugd. Voor mij staat dan ook vast dat Tim geen zelfmoord heeft gepleegd. Nee hij heeft enkel zelf de laatste stap in de afgrond genomen, omdat de enige weg was die hij nog kon bewandelen en waarin hij zelf nog vrij kon handelen. Alle andere wegen waren door zijn pesters gebarricadeerd. Zij hebben hem letterlijk de dood ingejaagd en dat terwijl ze daar zelf niets eens erg in hebben gehad.
Laat je dus niet langer wijs maken dat pesten onschuldig is. Grijp in als je het ziet, doorbreek de cirkels, accepteer mensen die anders zijn en geef ook hen een kans om ze te laten zien wat ze waard zijn. Stimuleer ze daarin en help ze zo om hun zelfvertrouwen terug te winnen. Samen kunnen we er iets aan doen. Of ben jij daadwerkelijk zo harteloos dat het je geen reet kan interesseren? In dat geval hoop ik dat jij ooit eens persoonlijk mag ervaren hoe het is om de pispaal te zijn. Eens kijken hoe jij je voelt als je 14 jaar lang dagelijks het doelwit bent. Maar ergens heb ik het vermoeden dat jij dat nooit zolang zal volhouden.
Nou daar heb je het dus mis. Pesten doet veel meer met een persoon dan je aan de buitenkant ziet. Helemaal wanneer dit jarenlang en stelselmatig gebeurt. In het begin valt daar nog wel het een en ander aan te doen, maar als het al op zeer jonge leeftijd begint ben je als kind kansloos tenzij de directe omgeving ingrijpt.
En daar zit het hele probleem. De meeste ouders denken nog steeds dat het hoort bij het ouder worden en dat het totaal geen kwaad kan. Daar worden ze hard van en ze leren vanzelf wel om van zich af te bijten. Maar wat ze vergeten is dat het kinderen ook in isolement kan duwen. Vriendjes en vriendinnetjes die het contact verbreken omdat zij anders zelf wel eens gepest kunnen worden.
Het gevolg is dat zo'n kind volledig van de normale wereld verstoten raakt, niet meer weet wat er speelt in een groep en vervolgens ook nooit meer door de groep geaccepteerd gaat worden omdat hij of zij er compleet van vervreemd is. En op zo'n moment is zelfs een wisseling van school en verenigingen geen optie meer. Waarom? Angst. De angst om meteen afgewezen te worden en dus stelt de persoon in kwestie zich terughoudend en afwachtend op. Laat eerst de anderen het contact leggen en dus ruikt de nieuwe groep bloed en zal het een nieuw slachtoffer worden. Alleen als er direct al duidelijk is dat er een ander in deze groep gepest wordt valt het tij te keren door zelf mee te doen aan de pesterijen en zo wordt het pesten dus gehandhaafd.
Maar dat kan toch niet erg zijn? Die buitenstaanders komen uiteindelijk toch wel goed terecht? Fout! Die komen niet goed terecht.Sommige problemen worden zelfs jaren later pas duidelijk en blijken dan achterstanden te zijn die niet meer te overbruggen zijn. Contacten leggen, omgaan met mensen in groepen, het stellen van vragen wanneer je iets niet weet. Het zijn allemaal dingen waar je normaal gesproken al onzeker over bent, laat staan wanneer je ook nog eens weinig vertrouwen in jezelf hebt en geleerd hebt om wantrouwend naar je omgeving te kijken.
Dus ook op de werkvloer wordt het lastig zo niet onmogelijk om de juiste houding aan te nemen. Veelal wordt er opgetrokken aan de populaire personen op de werkvloer. Mensen die bij leidinggevende meestal niet in het meest positieve daglicht staan en ook hier ontstaat weer de gebruikelijke afwijzing en wordt de tendens van de neerwaartse ingezet. En ook daar zullen collega's deze mensen weer de titel kneus geven en niet echt serieus mee omgaan.
Bijna al deze slachtoffers van pesten hebben weleens met de gedachte gespeeld om er een eind aan te maken, maar zolang er dan nog strohalmen zijn waar ze zich aan vast kunnen houden gebeurd dit gelukkig niet. Vaak wordt de echte rede van een zelfmoord niet duidelijk, maar het zou mij niet verbazen als uit onderzoeken naar voren komt dat een groot deel last heeft gehad van een traumatische jeugd. Voor mij staat dan ook vast dat Tim geen zelfmoord heeft gepleegd. Nee hij heeft enkel zelf de laatste stap in de afgrond genomen, omdat de enige weg was die hij nog kon bewandelen en waarin hij zelf nog vrij kon handelen. Alle andere wegen waren door zijn pesters gebarricadeerd. Zij hebben hem letterlijk de dood ingejaagd en dat terwijl ze daar zelf niets eens erg in hebben gehad.
Laat je dus niet langer wijs maken dat pesten onschuldig is. Grijp in als je het ziet, doorbreek de cirkels, accepteer mensen die anders zijn en geef ook hen een kans om ze te laten zien wat ze waard zijn. Stimuleer ze daarin en help ze zo om hun zelfvertrouwen terug te winnen. Samen kunnen we er iets aan doen. Of ben jij daadwerkelijk zo harteloos dat het je geen reet kan interesseren? In dat geval hoop ik dat jij ooit eens persoonlijk mag ervaren hoe het is om de pispaal te zijn. Eens kijken hoe jij je voelt als je 14 jaar lang dagelijks het doelwit bent. Maar ergens heb ik het vermoeden dat jij dat nooit zolang zal volhouden.
zaterdag 21 april 2012
Politieke hervormingen
Laat ik eerst eens proberen om uit te leggen waarom we momenteel zoveel moeite hebben om een regeerakkoord te krijgen. Eigenlijk kan ik dat wel doen met een heel simpel voorbeeld.
In mijn jeugd heb ik meegedaan aan een tiener zeskamp tijdens een vakantie. Een schitterende dag, maar nadat ons team de winst wist te behalen begon het gedonder. Want hoe moet je met 7 team leden nou 1 prijs delen? Elk van ons had even veel recht op de beker want iedereen had immers alles gegeven. Eerst probeerden onze ouders het op te lossen, maar later gingen wij als team in 'vergadering' over de beker. We kwamen er niet uit. Ook niet met de hulp van onze ouders. We zouden immers na de vakantie elk weer onze eigen weg gaan en de beker zou dan niet meer kunnen rouleren.
En dat is precies wat er aan de hand is met ons huidige kabinet. We hebben te veel partijen die dezelfde prijs willen op eisen. Maar voor hun eigen prijs geen meerderheid kunnen vinden. Want diverse stukjes eigenbelang botsten weer met die van de mogelijke coalitiegenoten. En met al de kleine one issue partijen die stemmen weg snoepen van de grotere partijen. Hoe meer partijen er moeten samenwerken hoe groter de kans is dat ze het niet op alle fronten met elkaar eens zijn. Maar hoe ga je dat veranderen? Want we zien immers steeds meer splinter partijen ontstaan, waardoor de kloven alleen nog maar groter zullen gaan worden.
Als je dit probleem voorlegt aan diverse mensen ziet niemand daar eigenlijk een oplossing voor. En ogenschijnlijk is die er ook niet. Tenzij je probeert het probleem omzet in een uitdaging. En wat doe je wanneer iemand je voor een grote uitdaging zet? Juist je gaat het in stukjes proberen te bereiken. Je hebt een doel en vervolgens ga je proberen om dat doel in delen te bereiken. En dat is ook precies wat mijn politieke hervorming inhoud.
Geen regeerakkoord meer voor een Kamermeerderheid. Nee iedereen telt mee op alle fronten. De twee grootste partijen leveren de Ministers en daarnaast kiest het volk de Minister President. Deze partijen bepalen de Ministers en Staatssecretarissen. En zodra dat gebeurd is wordt er tussen deze twee partijen besproken in welke volgorde de invulling van het beleid wordt bepaald. Daarna kan het nieuwe politieke spel plaats gaan vinden. Om te beginnen met het vaststellen van een basis begroting. Waarna vervolgens de verdere verdeling over de beleidsdoelen plaats kan gaan vinden met het daarbij horende beleid. En dit alles moet dan gebeuren binnen de grenzen van het eerder vastgestelde financiële beleid.
Op delen van het beleid is het namelijk wel mogelijk om met een meerderheid overeenstemming te vinden. Tevens zijn er nog een paar positieve bijwerkingen. Het onderhandelen over standpunten verhuist vanuit de achterkamers naar de Kamer, waardoor de politiek transparanter wordt en dus ook beter te begrijpen is voor de burger. Daarnaast wordt het voor one issue partijen ook noodzakelijk om zich te verdiepen in de andere matterie, omdat hun achterban ze ook daarop af zal gaan rekenen. Ze moeten nl meewerken aan ander beleid of ze nou willen of niet, want hun stem wordt immers belangrijk en er zal dan ook wel wat voor terug gevraagd gaan worden.
Deze hervormingen is wat dit land nu nodig heeft. Het zorgt ervoor dat beslissingen snel en effectief kunnen worden genomen. Lijnen worden weer korter en uiteindelijk zal dat ook zorgen voor een stimulans van de economie. Het wachten is nu alleen op de politici die dit concept willen omarmen en verder uitwerken.
In mijn jeugd heb ik meegedaan aan een tiener zeskamp tijdens een vakantie. Een schitterende dag, maar nadat ons team de winst wist te behalen begon het gedonder. Want hoe moet je met 7 team leden nou 1 prijs delen? Elk van ons had even veel recht op de beker want iedereen had immers alles gegeven. Eerst probeerden onze ouders het op te lossen, maar later gingen wij als team in 'vergadering' over de beker. We kwamen er niet uit. Ook niet met de hulp van onze ouders. We zouden immers na de vakantie elk weer onze eigen weg gaan en de beker zou dan niet meer kunnen rouleren.
En dat is precies wat er aan de hand is met ons huidige kabinet. We hebben te veel partijen die dezelfde prijs willen op eisen. Maar voor hun eigen prijs geen meerderheid kunnen vinden. Want diverse stukjes eigenbelang botsten weer met die van de mogelijke coalitiegenoten. En met al de kleine one issue partijen die stemmen weg snoepen van de grotere partijen. Hoe meer partijen er moeten samenwerken hoe groter de kans is dat ze het niet op alle fronten met elkaar eens zijn. Maar hoe ga je dat veranderen? Want we zien immers steeds meer splinter partijen ontstaan, waardoor de kloven alleen nog maar groter zullen gaan worden.
Als je dit probleem voorlegt aan diverse mensen ziet niemand daar eigenlijk een oplossing voor. En ogenschijnlijk is die er ook niet. Tenzij je probeert het probleem omzet in een uitdaging. En wat doe je wanneer iemand je voor een grote uitdaging zet? Juist je gaat het in stukjes proberen te bereiken. Je hebt een doel en vervolgens ga je proberen om dat doel in delen te bereiken. En dat is ook precies wat mijn politieke hervorming inhoud.
Geen regeerakkoord meer voor een Kamermeerderheid. Nee iedereen telt mee op alle fronten. De twee grootste partijen leveren de Ministers en daarnaast kiest het volk de Minister President. Deze partijen bepalen de Ministers en Staatssecretarissen. En zodra dat gebeurd is wordt er tussen deze twee partijen besproken in welke volgorde de invulling van het beleid wordt bepaald. Daarna kan het nieuwe politieke spel plaats gaan vinden. Om te beginnen met het vaststellen van een basis begroting. Waarna vervolgens de verdere verdeling over de beleidsdoelen plaats kan gaan vinden met het daarbij horende beleid. En dit alles moet dan gebeuren binnen de grenzen van het eerder vastgestelde financiële beleid.
Op delen van het beleid is het namelijk wel mogelijk om met een meerderheid overeenstemming te vinden. Tevens zijn er nog een paar positieve bijwerkingen. Het onderhandelen over standpunten verhuist vanuit de achterkamers naar de Kamer, waardoor de politiek transparanter wordt en dus ook beter te begrijpen is voor de burger. Daarnaast wordt het voor one issue partijen ook noodzakelijk om zich te verdiepen in de andere matterie, omdat hun achterban ze ook daarop af zal gaan rekenen. Ze moeten nl meewerken aan ander beleid of ze nou willen of niet, want hun stem wordt immers belangrijk en er zal dan ook wel wat voor terug gevraagd gaan worden.
Deze hervormingen is wat dit land nu nodig heeft. Het zorgt ervoor dat beslissingen snel en effectief kunnen worden genomen. Lijnen worden weer korter en uiteindelijk zal dat ook zorgen voor een stimulans van de economie. Het wachten is nu alleen op de politici die dit concept willen omarmen en verder uitwerken.
zondag 19 februari 2012
inspiratieloos (ik houd mijn mond wel)
Soms heb ik van die momenten. Ik ga er dan echt voor zitten en dan kan niets of niemand mij storen. Op zo'n moment vliegen mijn vingers over het toetsenbord en staat er binnen no time een leuk verhaaltje op mijn scherm.
Vaak heb ik dan al een idee waarover ik ga schrijven of komt het vrijwel direct boven drijven, maar de laatste tijd ben ik inspiratieloos. Zelfs mijn hulpbron Twitter kan mij de laatste tijd niet helpen. En toch kon ik de drang van het schrijven niet langer tegen houden. Maar waar moet je nou over beginnen als je geen inspiratie hebt. Carnaval? Nee als Hollander begrijp ik dat feestje toch niet en ga ik ook niet begrijpen. Het is iets van jullie zuiderlingen en dat laat ik ook graag zo. Niet omdat ik niet van feestjes houd, in tegendeel. Maar het is de muziek en het deels onbezonnen gedrag wat mij tegenstaat. Daarnaast wordt ik nooit geaccepteerd als echte carnavalsvierder en mis ik deels waar dit feest echt om draait, de saamhorigheid. Overal de kleine verenigingen, dweilorkestjes en carnavalsgroepjes die voordat ze op pad gaan eerst samen komen, samen eten om vervolgens samen te gaan zuipen. Dat zijn dus de dingen waar ik niet tussen kom, hoe hard ik het ook zou proberen. Maar dat is dus ook de rede waarom ik het dus ook nooit ga begrijpen. Ik blijf hoe dan ook een buitenstaander en als buitenstaander moet je je plek kennen. In dit geval dus je mond houden over dingen waar je geen verstand van hebt.
Dus waar moet ik het dan over gaan hebben? Voetbal, schaatsen of een andere sport? Nee daar wordt al veels te veel over gepraat dus daar ook nog eens over gaan schrijven is echt een overkill. Wat dat betreft irriteer ik me elke maandagochtend toch weer aan al die kerels die samen nog eens dunnetjes de analyse van hun favoriete topclub over doen. Waarom worden die lui nou geen trainer? Bespaart die top club miljoenen euro's en hoeven de overheden niet meer in te grijpen om hun lokale clubje van de ondergang te redden. Of ben ik dan te kort door de bocht? Maar ja ook hier geld weer, als je er geen verstand van hebt, houd dan je mond.
Moet ik het dan gaan hebben over onze getalenteerde skiër, prins Friso? Die zo wijs was om buiten de pistes te gaan ondanks de waarschuwingen voor lawines. Dan neem je toch ook onnodige risico's? Hadden zijn gids of de beveiligers hem hier niet voor moeten waarschuwen of moeten tegenhouden? Het is toch hun taak om er voor te zorgen dat de prins in veiligheid blijft en dat grote dreigende gevaren uit de weg worden gegaan? Nou ben ik natuurlijk ook geen expert op het gebied van beveiliging of het Koninklijk Huis dus ik houd me mond maar.
En aan je mond houden kunnen eigenlijk wel meer mensen een voorbeeld nemen. Concert/bioscoop/theater bezoekers bijvoorbeeld. Steeds meer vinden het nodig om een kaartje te kopen voor een voorstelling en daar vervolgens helemaal geen gebruik van te maken, maar toch aanwezig te zijn. En ondertussen anderen irriteren met je geklaag dat het huidige economische klimaat alles zo duur maakt. Waarom koop je dan in hemelsnaam een kaartje voor die voorstelling? Volg gewoon mijn voorbeeld en houd dan gewoon je mond. En als je dat dan niet doet geef ik je wel gewoon een bierdouche. Deze is van mij proost!
Vaak heb ik dan al een idee waarover ik ga schrijven of komt het vrijwel direct boven drijven, maar de laatste tijd ben ik inspiratieloos. Zelfs mijn hulpbron Twitter kan mij de laatste tijd niet helpen. En toch kon ik de drang van het schrijven niet langer tegen houden. Maar waar moet je nou over beginnen als je geen inspiratie hebt. Carnaval? Nee als Hollander begrijp ik dat feestje toch niet en ga ik ook niet begrijpen. Het is iets van jullie zuiderlingen en dat laat ik ook graag zo. Niet omdat ik niet van feestjes houd, in tegendeel. Maar het is de muziek en het deels onbezonnen gedrag wat mij tegenstaat. Daarnaast wordt ik nooit geaccepteerd als echte carnavalsvierder en mis ik deels waar dit feest echt om draait, de saamhorigheid. Overal de kleine verenigingen, dweilorkestjes en carnavalsgroepjes die voordat ze op pad gaan eerst samen komen, samen eten om vervolgens samen te gaan zuipen. Dat zijn dus de dingen waar ik niet tussen kom, hoe hard ik het ook zou proberen. Maar dat is dus ook de rede waarom ik het dus ook nooit ga begrijpen. Ik blijf hoe dan ook een buitenstaander en als buitenstaander moet je je plek kennen. In dit geval dus je mond houden over dingen waar je geen verstand van hebt.
Dus waar moet ik het dan over gaan hebben? Voetbal, schaatsen of een andere sport? Nee daar wordt al veels te veel over gepraat dus daar ook nog eens over gaan schrijven is echt een overkill. Wat dat betreft irriteer ik me elke maandagochtend toch weer aan al die kerels die samen nog eens dunnetjes de analyse van hun favoriete topclub over doen. Waarom worden die lui nou geen trainer? Bespaart die top club miljoenen euro's en hoeven de overheden niet meer in te grijpen om hun lokale clubje van de ondergang te redden. Of ben ik dan te kort door de bocht? Maar ja ook hier geld weer, als je er geen verstand van hebt, houd dan je mond.
Moet ik het dan gaan hebben over onze getalenteerde skiër, prins Friso? Die zo wijs was om buiten de pistes te gaan ondanks de waarschuwingen voor lawines. Dan neem je toch ook onnodige risico's? Hadden zijn gids of de beveiligers hem hier niet voor moeten waarschuwen of moeten tegenhouden? Het is toch hun taak om er voor te zorgen dat de prins in veiligheid blijft en dat grote dreigende gevaren uit de weg worden gegaan? Nou ben ik natuurlijk ook geen expert op het gebied van beveiliging of het Koninklijk Huis dus ik houd me mond maar.
En aan je mond houden kunnen eigenlijk wel meer mensen een voorbeeld nemen. Concert/bioscoop/theater bezoekers bijvoorbeeld. Steeds meer vinden het nodig om een kaartje te kopen voor een voorstelling en daar vervolgens helemaal geen gebruik van te maken, maar toch aanwezig te zijn. En ondertussen anderen irriteren met je geklaag dat het huidige economische klimaat alles zo duur maakt. Waarom koop je dan in hemelsnaam een kaartje voor die voorstelling? Volg gewoon mijn voorbeeld en houd dan gewoon je mond. En als je dat dan niet doet geef ik je wel gewoon een bierdouche. Deze is van mij proost!
zaterdag 14 januari 2012
Joran van der Sloot is onschuldig
Gisteren kwam de ontknoping en viel het doek definitief voor Joran van der Sloot. Velen reageerden opgetogen over zijn veroordeling. Maar is dat wel terecht? Weten jullie wel de waarheid, want het echte verhaal is nog veel schokkender.
In de eerste maanden dat Paul van der Sloot begon aan zijn opleiding tot rechter op Aruba werd hij door kopstukken van zowel de CIA als FBI benadert. Zij wilden zijn medewerking rondom hun eigen geheime drugs en wapenkartel.
Iedereen weet dat deze 2 Amerikaanse geheime diensten dit al jaren doen, maar bijna niemand weet dat zij degenen zijn die zorgen voor de corruptie in veel van die landen. De diensten draaien nl op de miljarden dollars subsidie van de Amerikaanse overheid en iedereen in de kartels pakt nog een extra graantje mee van de extra inkomsten. Inkomsten waarvan het hof van afgevaardigden, de Senaat en de president geen weet van hebben. Deze worden nl niet verantwoord.
Deze gelden worden vervolgens weer aangewend om kleine drugssmokkelaars te financieren die dan in Amerika door de douane worden ontmaskert op aangeven van de FBI of CIA. Later blijkt er dan ineens bewijs dat ze zijn ingehuurd door hun eigen concurrenten.
Natuurlijk gebeurd het dat hun eigen kompanen weleens tegen de lamp lopen. En door te doen alsof er corrupte schurkenstaten zijn komen deze weer op vrije voeten. Maar in werkelijkheid wordt er gewoon grof geld door de CIA en FBI betaald aan de rechters en andere machthebbers in die landen. Niet direct, maar indirect. Maar alles wordt wel door deze 2 diensten in scene gezet.
Aanvankelijk hield Paul dus voet bij stuk en ging niet in akkoord met de vele miljoenen die hem werden aangeboden. Nee Paul was een integer man. Zelfs de bedreigingen aan het adres van zijn familie legde hij naast zich neer. Iets wat Joran en hem uiteindelijk fataal zijn geworden.
Joran is in een zeer goed opgezette val gelopen. Een val die echter niet waterdicht bleek te zijn. De CIA had immers uitgezocht waar zijn zwak lag en de FBI heeft vervolgens Nathalie Holloway weten te recruiteren voor een zelfmoord missie. In belang van het vaderland heeft zij zelf de fatale pillen tot zich genomen. Echter heeft Joran met hulp van Paul op geraffineerde wijze haar lijk weten te laten verdwijnen en zo is de jacht op de van der Slootjes begonnen.
Joran heeft daarna heel goed in de gaten gekregen hoe hij kan overleven en weet deze 2 diensten steeds een stap voor te blijven door te zorgen dat hij in de media aandacht blijft. Zo heeft hij zelf het interview met Patrick in scene weten te zetten. Zowel Patrick als Peter R. de Vries zijn met open ogen in zijn val gelopen en Joran had zijn bescherming. Het is alleen spijtig dat het grote brein hierachter dit zelf met de dood heet moeten bekopen. Hoewel het hartinfarct van zijn vader ook wel zeer dubieus te noemen valt, maar daar ga ik op dit moment niet verder uitweiden.
Uiteindelijk denkt Joran dus veilig te zijn doordat de diensten hem nu min of meer met rust lieten, maar niets bleek minder waar. Joran liep nogmaals in dezelfde val. Dit keer was alles nog beter geregeld. Joran was ten tijde van de dood van Steffi Flores nl niet op zijn kamer aanwezig. De gemaakte camera beelden zijn door de FBI voorzien van een ander tijdframe en terwijl zij dus rustig en alleen op zijn kamer op hem wachtte is een medewerker van de CIA uit het plafond gekropen en heet haar vermoord.
Op het moment dat Joran dus terugkeerde op zijn kamer wist hij hoe laat het was en dat hij maar weinig tijd had om zijn leven daadwerkelijk te kunnen redden. Met zijn laatste geld heet hij zijn vlucht weten te financieren, maar helaas voor hem heeft hij het dus niet weten te redden. De rede dat Joran nog niet is afgemaakt door beide diensten zit hem in het feit dat hij de harde bewijzen nog in zijn bezit heeft. Ze hebben echter geen enkel idee waar en zijn als de dood dat deze dus naar buiten worden gebracht op het moment dat Joran zal overlijden.
Binnen het gevang van Peru zal Joran dan ook een luxueus leven kunnen leiden en waarschijnlijk zal hij niet zijn volledige celstraf uit hoeven te zitten. Maar vanaf dat moment zullen zij de jacht op hem weer openen alsof er niets verandert is. Tenzij de FBI of CIA in de tussentijd de gevreesde documenten boven water weten te krijgen, want op dat moment zal het leven van Joran niets meer waard zijn en zal hij binnen enkele uren worden afgemaakt.
Het is te hopen dat er snel een uitgever is die zijn ware verhaal durft te publiceren, zodat de echte schuldigen kunnen worden veroordeeld en het recht zege kan vieren.
Abonneren op:
Posts (Atom)
