zaterdag 20 augustus 2011
Roddelen in de trein
Het is net vakantie. Mijn ouders en broertje zijn al met de auto naar de camping en ik reis er per trein achteraan.
Ik stap op de fiets en trap dat ding naar Haarlem station. Eenmaal daar pak ik de intercity en de treinreis kan beginnen. Aangezien ik alleen reis verveel je je toch vrij snel. Daarom had ik dan ook mijn walkman meegenomen. Verstrooid als ik ben was ik natuurlijk wel weer nieuwe batterijen vergeten. En terwijl de trein Haarlem verliet hield de muziek op.
Tja dan zit er niets anders op dan je te vermaken met hetgeen er om je heen gebeurd. De coupé was echter nog erg leeg. Maar niet voor lang, want op
Amsterdam CS stappen er een lading mensen in. Hieronder ook een groep meiden. Ze zijn wezen winkelen in Amsterdam en op weg terug naar de provincie. Ik hoor het dialect en schat ze in op brabo's. Gezellig die blijven nog wel even keuvelen. En voor Den Bosch zullen ze zeker niet uitstappen.
Ze ploffen neer op banken recht achter me en het gesprek begint. Ik hoor wat namen voorbij komen. Ik vind het grappig omdat het namen zijn van mensen die ik ook ken van de camping. Maar dat zou te toevallig zijn. Het gesprek gaat door en ik luister eigenlijk maar half mee. Zo nu en dan hoor ik wat van hun stommiteiten en liefdesperrikelen voorbij komen.
De meiden kijken tijdens het praten wel steeds rond of ze bekenden zien. Blijkbaar vinden ze zelf ook wel dat hoe ze over deze bekenden van mij praten niet echt ok. Maar ik laat ze lekker hun gaan. Het is wel grappig om aan te horen. Dan vraagt een van die meiden ,in dialect, waar ik heen moet. Hoewel ik duidelijk begrijp wat ze bedoelt. Kijk ik haar toch vragen aan en zeg "sorry?". De vraag wordt nu rustig en duidelijk nog een keer gesteld en ik antwoord "IJsselsteyn"k. De meiden reageren verbaast en alleen gevraagd of ik dan ook op Deurne uit moet stappen. Ik reageer met een Ja.
Dan gaan de meiden weer zitten. In het dialect beginnen ze nu dus ineens over mij. Zou ik de mensen kennen waar ze het over hadden? En dan komt het mooiste. Al zou ik de namen gehoord hebben ik kon het toch niet begrepen hebben, ik kwam immers uit Holland. Kijk en daar hebben ze dus een fout meegemaakt. Iemand die jaar in jaar uit op dezelde camping in Noord Limburg komt leert die lokale taal verstaan. En ik kon begreep dus letterlijk wat ze bedoelden. Nog voor ze uitstappen vragen ze me hoe laat het is. Wederom 2 keer natuurlijk. Ik moest wel in mijn rol blijven. Het kwam mooi uit, want nu hadden ze dus alle tijd voor de bus. Die ging pas over een kwartier.
Het allermooiste moest echter nog komen. Op station Deurne liepen de dames voor mij uit. Ik loop er achter, rugtas op mijn schouders fiets in de hand.
En recht voor ons staat een van de jongens over wie ze hadden zitten praten. Hij ziet ze aan komen en groet ze, meteen trekt hij op, maar dan ziet hij mij. Vol in de remmen en rijd weer achteruit, stopt naast me en vraagt in dialect. "Rij jij mee?".
Tja die meiden natuurlijk grote ogen, omdat ik meteen antwoord met "rij ma'r an, ik mot nog wat halen voor ons mam." wat dus een totale verbastering is van het ABN met het Brabants. De reactie van de dames hierop? Ik heb geen idee, nog voor ik me naar ze om kon draaien waren ze weggevlucht. Rennen voor de bus, maar ging die niet pas over een kwartier?
Ik stap op de fiets en trap dat ding naar Haarlem station. Eenmaal daar pak ik de intercity en de treinreis kan beginnen. Aangezien ik alleen reis verveel je je toch vrij snel. Daarom had ik dan ook mijn walkman meegenomen. Verstrooid als ik ben was ik natuurlijk wel weer nieuwe batterijen vergeten. En terwijl de trein Haarlem verliet hield de muziek op.
Tja dan zit er niets anders op dan je te vermaken met hetgeen er om je heen gebeurd. De coupé was echter nog erg leeg. Maar niet voor lang, want op
Amsterdam CS stappen er een lading mensen in. Hieronder ook een groep meiden. Ze zijn wezen winkelen in Amsterdam en op weg terug naar de provincie. Ik hoor het dialect en schat ze in op brabo's. Gezellig die blijven nog wel even keuvelen. En voor Den Bosch zullen ze zeker niet uitstappen.
Ze ploffen neer op banken recht achter me en het gesprek begint. Ik hoor wat namen voorbij komen. Ik vind het grappig omdat het namen zijn van mensen die ik ook ken van de camping. Maar dat zou te toevallig zijn. Het gesprek gaat door en ik luister eigenlijk maar half mee. Zo nu en dan hoor ik wat van hun stommiteiten en liefdesperrikelen voorbij komen.
De meiden kijken tijdens het praten wel steeds rond of ze bekenden zien. Blijkbaar vinden ze zelf ook wel dat hoe ze over deze bekenden van mij praten niet echt ok. Maar ik laat ze lekker hun gaan. Het is wel grappig om aan te horen. Dan vraagt een van die meiden ,in dialect, waar ik heen moet. Hoewel ik duidelijk begrijp wat ze bedoelt. Kijk ik haar toch vragen aan en zeg "sorry?". De vraag wordt nu rustig en duidelijk nog een keer gesteld en ik antwoord "IJsselsteyn"k. De meiden reageren verbaast en alleen gevraagd of ik dan ook op Deurne uit moet stappen. Ik reageer met een Ja.
Dan gaan de meiden weer zitten. In het dialect beginnen ze nu dus ineens over mij. Zou ik de mensen kennen waar ze het over hadden? En dan komt het mooiste. Al zou ik de namen gehoord hebben ik kon het toch niet begrepen hebben, ik kwam immers uit Holland. Kijk en daar hebben ze dus een fout meegemaakt. Iemand die jaar in jaar uit op dezelde camping in Noord Limburg komt leert die lokale taal verstaan. En ik kon begreep dus letterlijk wat ze bedoelden. Nog voor ze uitstappen vragen ze me hoe laat het is. Wederom 2 keer natuurlijk. Ik moest wel in mijn rol blijven. Het kwam mooi uit, want nu hadden ze dus alle tijd voor de bus. Die ging pas over een kwartier.
Het allermooiste moest echter nog komen. Op station Deurne liepen de dames voor mij uit. Ik loop er achter, rugtas op mijn schouders fiets in de hand.
En recht voor ons staat een van de jongens over wie ze hadden zitten praten. Hij ziet ze aan komen en groet ze, meteen trekt hij op, maar dan ziet hij mij. Vol in de remmen en rijd weer achteruit, stopt naast me en vraagt in dialect. "Rij jij mee?".
Tja die meiden natuurlijk grote ogen, omdat ik meteen antwoord met "rij ma'r an, ik mot nog wat halen voor ons mam." wat dus een totale verbastering is van het ABN met het Brabants. De reactie van de dames hierop? Ik heb geen idee, nog voor ik me naar ze om kon draaien waren ze weggevlucht. Rennen voor de bus, maar ging die niet pas over een kwartier?
Abonneren op:
Posts (Atom)
